Οι νόμοι προσδιορίζουν τον βίο μας. Είναι ο μηχανισμός, η ασφαλιστική δικλείδα για τους πολίτες. Τα πάντα όσα συμβαίνουν στην χώρα ρυθμίζονται από νόμους που οι κυβερνήσεις θέτουν σε ισχύ και εφαρμογή. Επ’ αυτών έγκειται η εύρυθμη λειτουργία του κράτους, επομένως υπέρ των πολιτών και αρχή τους είναι το ΔΊΚΑΙΟΝ. Και το δίκαιον πάλι ενισχύεται από τους θεσμούς. Οι οποίοι θεσμοί προέρχονται από έννοιες υψηλού επιπέδου, εγκατεστημένες αυτομάτως στους πολίτες η εμφανίζονται καταλυτικά, αφού πλέον επεξεργαστούν καταστάσεις που χρήζουν ρυθμίσεων. Μια αλυσίδα, λοιπόν, παραγόντων αλληλένδετων.

Κρατική υπόσταση, δικαιοσύνη, ελευθερία γνώμης, δικαίωμα στην ζωή και πολλά περισσότερα που ο πολίτης εννοεί και ζητά να εφαρμόζονται ανελλιπώς, είναι Θεσμοί. Βέβαια υπάρχουν και κάποια άλλα πράγματα  που υπόπτως εντάσσονται στη κατηγορία των θεσμών.

Το κράτος είναι θεσμός κεφαλαιώδους σημασίας και λειτουργεί υπέρ των πολιτών. Εδώ ενδεχομένως κάποιος να μειδιάσει και μάλλον έχει δίκιο, διότι επανειλημμένως η κρατική εξουσία παρεκτρέπεται και λειτουργεί αντίστροφα. Το βλέπουμε δε, όταν η κυβέρνηση σε πλήρη έπαρση, ψηφίζει και εφαρμόζει αντιλαϊκούς νόμους ή και αποφεύγει να υποστηρίξει καταστάσεις που η ίδια προκάλεσε. Και φέρνω εις γνώσιν σας ένα περιστατικό που δείχνει ακριβώς την θεσμική ανεπάρκεια του κράτους.

Εταιρεία προδιαγραφών τιμολόγησης Τεχνικών Έργων και Μελετών. Και η κα. Μαρία Τσιομπάνου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Συνδέσμων Εργοληπτών Δημοσίων Έργων(ΠΕΣΕΔΕ) εκθέτει την κυβέρνηση και την κρατική αβελτηρία, όσον αφορά την προαναφερθείσα εταιρεία. Η οποία έχει συσταθεί με ΦΕΚ το 2022 και παραμένει ανενεργή.

Εδώ, αγαπητοί μου, βλέπουμε ένα κράτος που ψηφίζει νόμους, αλλά δεν τους τηρεί. Ο υπέρτατος θεσμός, η προστασία του πολίτη, καταφέρεται βιαίως κατά της θεσμικής διατήρησης του δημοσίου συμφέροντος. Και εύλογα προκύπτουν απορίες. Αναγκαστικά έρχονται ερωτήσεις γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Στην περίπτωση έχουν τεθεί όροι και προϋποθέσεις για την εκτέλεση δημοσίων έργων. Από τον σχεδιασμό μέχρι την εκτέλεση των εργασιών και την τελική παράδοση στο κοινό, μεσολαβούν θεσμοθετημένες διατάξεις και υποχρεωτικές διαδρομές  για τους εμπλεκόμενους, ιδιώτες, εταιρείες και φορείς. Το όποιον σημαίνει πλήρη διαφάνεια και ενημέρωση των πολιτών.

Σ’ αυτήν την περίπτωση, που δεν είναι μοναδική, το κράτος ρίχνει το πυροτέχνημα για πρόκληση ευμενών εντυπώσεων και κατόπιν κωλυσιεργεί επικινδύνως, αντιβαίνοντας απροκάλυπτα το δημόσιο συμφέρον. Οι πολίτες όμως πλέον δεν τρώνε κουτόχορτο. Αντιλαμβάνονται την εξάρτηση της κυβέρνησης από ιδιαίτερους οικονομικούς, τεχνικούς, εργοληπτικούς χώρους, προς τους οποίους διάκειται ευμενώς. Φωτογραφικές πρακτικές είδαμε ουκ ολίγες, ειδικά στα μεγάλα έργα. Οι νόμοι καταπατούνται, μαζί και το ΔΊΚΑΙΟΝ. Το αξιακό σύστημα παροπλίζεται για να φουντώσει το ιδιωτικό κέρδος έναντι του δημοσίου συμφέροντος.

Χρήστος Κράγιας