Θεωρούμε πολιτισμό τις τέχνες. Δηλαδή την ζωγραφική, μουσική, θέατρο, κινηματογράφο, επιστήμες, τεχνολογική ανάπτυξη, ηλεκτρικά αυτοκίνητα, εξερεύνηση του διαστήματος. Πολιτισμός δε θεωρείται η ανάπτυξη των ανθρωπίνων σχέσεων, η εξέλιξη της πολιτικής ζωής, η κοινωνική συνοχή, η παύση ει δυνατόν των πολέμων, η εξάλειψη νόσων και πείνας;; Έτσι συμπληρώνεται στην συνείδηση των ανθρώπων η έννοια πολιτισμός.
Μια άλλη όμως πτυχή του θέματος, είναι αν και κατά πόσον αντιμετωπίζουμε ορθά και δίκαια οποιαδήποτε αδικοπραξία. Και δυστυχώς στους καιρούς που ζούμε, το άδικο εκτοξεύεται σε δυσθεώρητα ύψη σ’ όλον τον πλανήτη. Καλούμαστε όμως να δούμε από πιο κοντά τα καθ’ ημάς συμβαίνοντα και πώς αντιμετωπίζονται από την ελληνική δικαιοσύνη.
Το ότι η παραβατικότητα πάσης μορφής στην χώρα μας έχει ξεφύγει, είναι πλέον καταφανέστατο και οι πολίτες βλέπουν μια παράξενη και τελείως αδικαιολόγητη αργοπορία των συντελεστών απόδοσης δικαίου. Αυτό το φαινόμενο διογκώνεται καθημερινά από την αυξάνουσα εγκληματικότητα και από την παράλογη καθυστέρηση επιβολής ποινών από τα δικαστήρια. Οι λόγοι δύο: Μεγάλος αριθμός εγκλίσεων και δικονομικά τερτίπια που επιτρέπει ο νόμος που καταχρηστικά εκμεταλλεύονται οι δικηγόροι. Έτσι εγκληματίες κυκλοφορούν ελεύθεροι και οι νομοταγείς πολίτες περνούν συμπληγάδες.
Περνάμε τώρα από το κοινό έγκλημα σε τρομακτικά γεγονότα, όπου τα θύματα είναι πολυάριθμα, δλδ σε δυστυχήματα και φυσικές καταστροφές. Και αναφέρομαι στην Μάνδρα, Μάτι, Τέμπη. 24 νεκροί στην πλημμύρα, 104 στην πυρκαγιά, 57 στο σιδηροδρομικό δυστύχημα. ζητούν διαλεύκανση των συμβάντων και τιμωρία των υπευθύνων για τους μαζικούς θανάτους. Ουδέν δικαιότερον για τους συγγενείς των θανόντων ή μάλλον των φονευθέντων.
Τι συμβαίνει όμως;; Ποια η πορεία μέχρις στιγμής των δικαστικών διαδικασιών, ποιοι οι υπεύθυνοι;; Εξήχθησαν δικαστικές αποφάσεις, υποδείχθηκαν αιτιολογημένα οι υπεύθυνοι, επιβλήθηκαν οι δέουσες τιμωρίες; Δυστυχώς, αγαπητοί μου, οι υποθέσεις αυτές τραβούν σε μάκρος και ουδείς πλήρωσε εισέτι. Το δικαστικό σύστημα, από τις πρωτόδικες αποφάσεις, τις αναβολές τις εφέσεις, την συνέχεια στον Άρειο Πάγο κλπ, δείχνει την αδυναμία του να υποδείξει τόσον την υπαιτιότητα όσον και να συμβάλει στην τελική επιβολή ποινών.
Απόφαση για την Μάνδρα δεν ξεκαθάρισε, το Μάτι ακόμα σέρνεται στις δικαστικές αίθουσες μετά από 7 χρόνια και τα Τέμπη ταλαιπωρούν αφόρητα την περί δικαίου αίσθηση του ελληνικού λαού. Ο χρόνος περνά, ο κίνδυνος παραγραφής καραδοκεί και οι υποψίες των πολιτών για ύποπτες παρεμβάσεις των πολιτικών στην δικαιοσύνη, επιβεβαιώνονται. Και δεν έχουν άδικο όταν έχει γίνει πλέον καθεστώς, κάθε νέα κυβέρνηση να τοποθετεί στα ανώτατα δικαστήρια άτομα φίλα προσκείμενα προς αυτήν και επομένως πλήρως καθοδηγούμενα και ελεγχόμενα.
Ο κύκλος απόδοσης δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση ασφάλειας των πολιτών της χώρας, είναι η νομοθετική λειτουργία της Βουλής και η άξια παρουσία του νομοθέτη. Αυτή η παράμετρος πρέπει να εξασφαλίζει την εμφάνιση και ισχύ δίκαιων νόμων, απόλυτων, αυστηρών, λιτών, χωρίς παράθυρα και πλήρως κατανοητών από τους δικαστικούς λειτουργούς, άνευ της ανάγκης των διευκρινιστικών εγκυκλίων. Ο νομοθέτης άψογος, παράγει νόμους σύμφωνους με την ανθρώπινη φυσιολογία, προσφέρει δικαιοσύνη με άτεγκτους νόμους.
Και τότε μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμό.
Μενέλαος
