Το παιχνίδι είναι σικέ και με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα. Αυτό είναι το πρώτο standar.

Από το 2010 τα επαχθή και παράνομα μνημόνια έθεσαν τους μισθούς στην κατάψυξη. Και ανοίγει ένας κύκλος που μέχρι σήμερα παραμένει ανοικτός και προκαλεί πλήθος συζητήσεων. Οι κυβερνήσεις που πέρασαν χρησιμοποίησαν σε υπέρτατο βαθμό την αύξηση των μισθών, ως μέσον προσεταιρισμού μαζών, με τα ανάλογα πολιτικά- κομματικά οφέλη. Έτσι βλέπουμε στην αγωνία του εργαζόμενου να γίνεται μια εκμετάλλευση ψήφου. Τα κόμματα εξουσίας γνωρίζουν πολύ καλά τις διαδικασίες και οι πολίτες περιμένουν να ζήσουν το όνειρο.

Η αρμόδια υπουργός κ. Κεραμέως λίαν προσφάτως τηλεοπτικά, μας ενημερώνει ότι επιτέλους το θέμα των μισθών βρήκε την λύση του. Παρέθεσε, με τις κατάλληλες δημοσιογραφικές ερωτήσεις, τα επιχειρήματα της κυβέρνησης και εξέθεσε όλη την μεγάλη δουλειά που γίνεται για τους μισθούς. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι αναφέρεται σε πλήθος παραγόντων που θα συμβάλλουν στην αύξηση.

Κάνει εμφάνιση ένας αλγόριθμος, κάποιοι δείκτες, αοριστίες, αναφορές σε άλλα κράτη, όπως και πολλά στοιχεία πλασματικά, που εντυπωσιάζουν τους αδαείς. Και κλείνει με την επίσημη διαβεβαίωση ότι δεν θα δούμε πότε μείωση μισθών, διότι αυτό θα ρυθμιστεί νομοθετικά(δείτε το ΒΙΝΤΕΟ).

Το οικονομικό περιβάλλον της χώρας μας παραμένει στάσιμο σε επικίνδυνο σημείο. Ειδικά μετά την εποχή του εγκλεισμού, ένας τεράστιος αριθμός επιχειρήσεων που έχει προσωπικό, ακόμη δεν μπορεί να σταθεί αξιοπρεπώς στις οικονομικές υποχρεώσεις. Οι εργοδότες που με νύχια και δόντια κράτησαν τους εργαζόμενους τους, παραπαίουν οικονομικά, διότι οι πηγές χρηματοδότησης στέρεψαν. Καθώς είναι υποχρεωμένοι στην καταβολή μεγαλύτερων μισθών, μάλλον θα καταλήξουν στο κλείσιμο και τους υπαλλήλους στην ανεργία. Τότε όλος αυτός ο κόσμος θα είναι εύκολα διαχειρίσιμος από την πολιτική εξουσία.

Και αυτή είναι η μεγαλύτερη απάτη και αδικία. Οι μεγάλες προσδοκίες της υπουργού είναι τελικά ένα ανάχωμα στο δίκαιο και απομάκρυνση από την έννοια κάθε αξιακού.

Το δεύτερο standar είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πολίτες που για δεκαετίες υφίστανται μια ασφυκτική πίεση και το δυστύχημα είναι ότι αποδέχονται αυτήν την κατάσταση, διατηρώντας στην εξουσία τους καταπιεστές τους. Παρά τις μεγαλοστομίες της κυβέρνησης για θεαματική οικονομική ανάπτυξη τα πράγματα χειροτερεύουν. Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αρνούνται την πιστοληπτική ικανότητα της κυβέρνησης, πράγμα που οι χαμηλόμισθοι αδυνατούν ή αρνούνται να αναγνωρίσουν. Και μέσα στην αγωνία τους εντυπωσιάζονται από τους οικονομικούς όρους που τους παραπλανούν και τους θέτουν σε κατάσταση μόνιμης ομηρίας.

Αφού έχουν πλέον φτωχοποιηθεί και θεωρούν θείο δώρο τα επιδόματα, καλάθια και pass, περιμένουν την ανάσταση. Όμως οι κυβερνώντες γνωρίζουν σαφώς και λεπτομερώς τις διαδικασίες παραπλάνησης και τις εφαρμόζουν. Και όταν ο πολίτης ρωτάει γιατί δεν βλέπει φως, η απάντηση είναι ότι δημοσιονομικά έχουμε ακόμη δρόμο.

Οι φρούδες ελπίδες καταπίπτουν και έτσι συνεχίζουμε μια αέναη πορεία χωρίς χειροπιαστά αξιοπρεπή αποτελέσματα. Αυτό είναι μια κατάφωρη κακοποίηση του δικαίου. Τα πολιτικά αφηγήματα περί μισθών απέχουν της πραγματικότητας. Απέχουν και από κάθε αξιακή τοποθέτηση και απαίτηση.

Σ’ αυτήν την αναντιστοιχία παίρνει θέση και αναφέρεται ο κ. Αρτέμης Σώρρας(ΒΙΝΤΕΟ) διεξοδικά και δίνει τις δέουσες απαντήσεις και λύσεις. Διότι, αγαπητοί μου, σήμερα αυτό που λείπει στην πατρίδα μας είναι το δίκαιο και η απόλυτη προσήλωση στις έννοιες που περιέχει.

Χρήστος Κράγιας