Και να η κυβέρνηση έρχεται περιχαρής και με Δελτίο Τύπου του υπουργείου Οικονομικών, διαλαλεί τον ελληνικό παράδεισο των μισθών. Ομιλεί για περισσότερο πλούτο και δικαιότερη κατανομή. Στο καπάκι όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση, μας κατατάσσει στον πάτο των μισθών των 27 κρατών-μελών. Έχουμε εδώ δύο δημοσιοποιήσεις, αντίθετες τελείως και είναι επόμενο οι πολίτες να ξύνουν την κούτρα τους.

Δεν είναι δύσκολο, φίλοι μου, να αξιολογήσουμε τα ένθεν και εκείθεν νέα. Ο Έλλην πολίτης, στριμωγμένος στην γωνία, χωρίς την κυβερνητική διαφήμιση ή την ευρωπαϊκή διαπίστωση, μπορεί να λάβει θέση. Βιώνει για δεκαετίες μια κυβερνητική επίθεση, αντιμετωπίζει έναν πανίσχυρο εχθρό που κάνει χρήση επαίσχυντη νομοθεσία, που τον καθιστά δούλο και επαίτη, συγκρίνει τις δύο δημοσιοποιήσεις και βρίσκει την χώρα μας στο μη περαιτέρω. Αισθανόμαστε λύπη και οργή για την ευρωπαϊκή *προσβολή*, αλλά δυστυχώς είναι αληθής.

Οι μισθοί εξαρτώνται από την παραγωγή. Πρωτογενής τομέας, βιομηχανία, βιοτεχνία, εμπόριο, υγιείς επενδύσεις, είναι παράγοντες οικονομικής ανάπτυξης και κατ’ επέκταση μεγαλύτερων μισθών. Μόνον που οι πολιτικοί ιθύνοντες στην χώρα μας, διάλεξαν άλλο δρόμο. Και είναι γνωστή η αποβιομηχάνιση, ο αφανισμός της άλλοτε κραταιάς βιοτεχνίας. Ο τουρισμός στα χέρια και τις διαθέσεις των διεθνών Tour operators που καρπώνονται την μερίδα του λέοντος από τα κέρδη. Το δε λιανεμπόριο και ειδικά τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης, διαχειρίζεται από ολίγες πολυεθνικές του είδους, που στην εγχώρια αγορά εμφανίζονται με ελληνικούς τίτλους. Όσον αφορά τον πρωτογενή παραγωγικό τομέα που καθιστούσε την χώρα αυτάρκη και με δυνατότητα εξαγωγών, τα νέα είναι πίκρα. Αν συνυπολογίσουμε την μάστιγα της απηνούς φορολογίας, τον καλπάζοντα πληθωρισμό και το ολοένα αυξανόμενο κόστος επιβίωσης, αντιλαμβανόμαστε σαφώς ότι ακόμη και ο καλύτερος μισθός, καταλήγει σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στα τάρταρα.

Οι φανταχτεροί μισθοί ισχύουν για όσους έχουν εργασία και μάλιστα πλήρη, που σημαίνει αμοιβή 8ωρου και ανάλογη ασφάλιση. Πάμε, λοιπόν, να δούμε την αλήθεια. Άνω των 500000 συμπολίτες μας, επιστήμονες ή χειρώνακτες, ξενιτεύτηκαν. Ιδού και ένας δόλιος τρόπος μείωσης του δείκτη ανεργίας. Και όσοι παραμένουν στην εγχώρια αγορά εργασίας, κινούνται στην ομίχλη, μεταξύ επιβίωσης και ανυπαρξίας. Εξοντωτικά ωράρια με αμοιβή 4ωρου και φυσικά μειωμένη ασφάλιση. Αυτοί είναι και οι ολίγον τυχεροί έναντι των μακροχρόνιων ανέργων πάσης ηλικίας. Για τον εργαζόμενο και ειδικά του 4ωρου, ασκείται αφόρητη πίεση και επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη της απόλυσης. Κατάληξη η δουλοποίηση και ουδεμία αντίρρηση στις διαθέσεις του εργοδότη. Υποθέτω ότι για τα ανωτέρω έχετε διαμορφωμένη αντίληψη. Κατανοούμε ότι οι υγιείς σχέσεις στην εργασία απουσιάζουν παντελώς και ο κάθε εργαζόμενος έχει αβέβαιο μέλλον.

Και κάπως έτσι εμφανίζονται τα κοινωνικά προβλήματα. Οι πολίτες με το άγχος της επόμενης μέρας, απομονώνονται στον εαυτόν τους, αδιαφορώντας για τον συμπολίτη τους. Προκύπτει μια αναλγησία  για τον γείτονα, αδιαφορία για τα προβλήματα των άλλων, μια αλλοτρίωση στις κοινωνικές επαφές. Ξεχνάμε την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, αφού η επιβίωση δείχνει τις αγριότητες διαθέσεις της. Ακόμα και αυτή η επαφή εντός της οικογένειας, τείνει να περιοριστεί.

Και το κράτος, η κυβέρνηση τι κάνει;; Είναι όντως έξω από τα πράγματα, δεν γνωρίζει την κατάπτωση;; Και βέβαια γνωρίζει, αφού έχει δρομολογήσει αυτήν την θλιβερή πορεία. Με δόλια σχέδια, ύπουλους υπολογισμούς και την προπαγάνδα, καθιστά τον Έλληνα πολίτη χειραγωγούμενο όργανο, αγόμενο και φερόμενο από κομματικά ιδεολογήματα και ανεδαφικές, απραγματοποίητες κυβερνητικές υποσχέσεις.

Εργασία σε κίνδυνο, ασφάλιση ανύπαρκτη. Σ’ αυτό το σκοτάδι ρίχνει φως η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ. Ταράζει τα στάσιμα νερά, δίνει διέξοδο όχι με υποσχέσεις, αλλά με τεκμηριωμένο, κοστολογημένο πρόγραμμα. Φέρνει στο φως, εις γνώσιν όλων μας, τις δυναμικές ευκαιρίες ανάπτυξης της χώρας σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Δίνει δε στην δημοσιότητα τα ψεύδη και τις αλχημείες των κυβερνήσεων.

Η εργασία είναι προνόμιο όλων των πολιτών και η αποτίμηση της σε πραγματικούς μισθούς, είναι η προτεραιότητα. Έτσι επέρχεται η ισορροπία στην κοινωνία, αναγνωρίζεται ο εργαζόμενος πολίτης ως θεμέλιο υγιούς ανάπτυξης της οικονομίας και κατ’ επέκταση εμφανίζεται μια ΠΟΛΙΤΕΊΑ βασισμένη στο ΔΊΚΑΙΟΝ.

Χρήστος Κράγιας