Δικαιοσύνη. Δείχνουμε ότι μας ενδιαφέρει, όμως εν τοις πράγμασι μάλλον απέχουμε από το νόημα της λέξης. Ίσως διότι γενικά, όταν ομιλούμε για την δικαιοσύνη, αναφερόμαστε ως επί το πλείστον σε περιπτώσεις ιδίου οφέλους. Άλλως αποστρέφουμε το βλέμμα και ο καθείς ας τα βγάλει πέρα.

Εντύπωση προκαλεί η εκδήλωση, “για την δικαιοσύνη που αναζητιέται”, του κόμματος ΜέΡΑ 25 του γνωστού πολιτικού διάττοντος αστέρα Βαρουφάκη. Αναζητείται, λοιπόν, η δικαιοσύνη από έναν άνθρωπο που άφησε πικρές μνήμες από την θορυβώδη παρουσία του στο πολιτικό πεδίο και ένα κομματικό σχηματισμό. Και ομιλούν για διάλογο, ταξικό χαρακτήρα, διαπλοκή πολιτικών και δικαστών, τιμωρητικές πρακτικές και καταπιεσμένους πολίτες.

Απορίες όμως εγείρονται για τον χρόνο επανεμφάνισης του Βαρουφάκη, δηλαδή εποχή πλήρους απαξίωσης και αφάνειας του κόμματος ΜέΡΑ 25. Επομένως δικαιολογημένα μπορώ να εκλάβω αυτήν την κίνηση ως εκ του πονηρού. Ο Βαρουφάκης επηρέασε δραματικά την οικονομική πορεία της χώρας κατά την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρήθηκε εντέχνως ως διάνοια και απέκτησε οπαδούς  με την εμφάνιση και το λέγειν του. Σήμερα δε επιχειρεί ένα come back στην πολιτική ζωή με το φλέγον θέμα της δικαιοσύνης που ταλαιπωρεί αφάνταστα την κυβέρνηση.

Ναι, αγαπητοί μου, η δικαιοσύνη είναι ο πυλώνας για την εύρυθμη και σύννομη λειτουργία του κράτους. Είναι η τρίτη εξουσία που θεσμοθετείται συνταγματικά και οι πολίτες ακόμα κατά το μάλλον ή ήττον εμπιστεύονται. Και λέγω *ακόμα* διότι πλέον στους καιρούς που ζούμε προκύπτουν σοβαρά ερωτήματα κατά πόσον η δικαιοσύνη είναι *τυφλή*. Και ιδίως μετά το έγκλημα των Τεμπών και την καταφανέστατη πρεμούρα της κυβέρνησης να αποκρύψει τις ευθύνες της και να προστατέψει υπουργούς της, η δικαιοσύνη δέχθηκε ισχυρότατα πλήγματα.

Η δικαιοσύνη είναι ένας ιστός αράχνης που τα μεγάλα έντομα διαπερνούν και τα μικρά πιάνονται. Και μετά λύπης του ο πολίτης βλέπει κατ’ επανάληψη το ίδιο έργο. Άπειρες οι περιπτώσεις *ονομάτων* που παραβίασαν τον νόμο και αθωώθηκαν, τους επιβλήθηκαν ποινές χάδι ή οι δίκες τραβούν σε μάκρος και τελικά παραγράφονται. Άπειρες οι περιπτώσεις πολιτών που κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν για ήσσονος σημασίας συμβάντα. Άπειρες οι περιπτώσεις εγκληματιών που παραμένουν ελεύθεροι μέχρις της εκδίκασης και συνεχίζουν τις προσφιλείς τους συνήθειες.

Άρα, η δικαιοσύνη δεν είναι μονολιθικός θεσμός και πρέπει να συγχρονίζεται με την επικαιρότητα συνεχώς και να ενισχύεται με δικαστές ύψους και ήθους. Δικαστές που βλέπουν το φτωχό και τον πλούσιο, τον καταπιεσμένο και τον τύραννο, τον επώνυμο και ανώνυμο επί ίσοις όροις. Αμεροληψία, λοιπόν, για να αισθανθεί ο πολίτης ασφάλεια και αυτά που λέει ο Βαρουφάκης, δεν διαφέρουν από τις πρακτικές των κυβερνήσεων που ορίζουν τις κεφαλές των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας.

Ο πολιτικός κόσμος ιδίως σήμερα δεν μας έχει πείσει ότι ενδιαφέρεται για την δικαιοσύνη, ίσως διότι είναι όλοι υπόλογοι για εγκλήματα κατά του ελληνικού λαού και ενδύονται τον μανδύα του άσπιλου ελεγκτή. Η κοινωνία όμως τούς πήρε χαμπάρι και οι πολίτες συνασπίζονται αθρόα και αυτοβούλως στον Πολιτικό Φορέα ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, πού μέσα από την Ιδρυτική Διακήρυξη του(εγκριθείσα από τον Άρειο Πάγο τον 9ο του 2015) βάζει τέλος στην ασυδοσία και θέτει τις βάσεις για την θεσμική αναβάθμιση του βασικότατου ρόλου της δικαιοσύνης για την πραγματική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ..

Μενέλαος