Ο κεντρικός τραπεζίτης της Ελλάδος κ.Γ. Στουρνάρας, με όλη του την καλή θέληση και εξαιτίας της αύξησης του Δημοσίου Χρέους στην Ευρωζώνη όπως υπογράμμισε σε συνέδριο με θέμα «Δημόσιο χρέος: διδάγματα του παρελθόντος, προκλήσεις του μέλλοντος», δίνει οδηγίες προς ναυτιλομένους .
Από του βήματος του συνεδρίου, εξηγεί τους λόγους της διόγκωσης του χρέους και προτείνει λύσεις. Οι επιστημονικές- οικονομικές επισημάνσεις του, φωτίζουν το περιβάλλον.
Έτσι μαθαίνουμε ότι από την κρίση του 2008, προέκυψαν τα πρώτα δυσοίωνα δείγματα για το μέλλον. Αναφέρθηκε και στην πανδημία του covid-19, επεκτάθηκε στα θέματα της ενέργειας και έκλεισε την παράγραφο με την σύρραξη στην Ουκρανία. Και χρησιμοποιώ τον όρο *σύρραξη*, διότι δεν είναι ζήτημα Ρωσίας Ουκρανίας, αλλά Ρωσίας και σύσσωμης της δύσης, ήτοι ΗΠΑ και Ε.Ε.
Η ανάλυση των αιτιών, βέβαια, δεν προσφέρει τίποτα νεώτερον, αφού πλέον η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών, αντιμετωπίζουν και καλούνται να υπερβούν έκοντες- άκοντες, το οικονομικό τίμημα αυτού του πολέμου. Συγκαλύπτεται δηλαδή, η αποτυχία των Ευρωπαίων διαχειριστών, για το τεράστιο στρατιωτικό- οικονομικό κραχ που προκλήθηκε στην Ευρωζώνη.
Αποκρύβεται ότι οι μηχανισμοί και κυρώσεις που επιβλήθηκαν στην Ρωσία, έπληξαν αποκλειστικά την Ε.Ε., η οποία εξαρτάται τα μέγιστα από το ρωσικό φυσικό αέριο. Και βλέπουμε σήμερα μια απογυμνωμένη από όπλα Ευρώπη, που καταναλώθηκαν στην Ουκρανία και μια ατέλειωτη σειρά πτωχεύσεων και κλεισίματος βασικών εργοστασίων για την οικονομία της ατμομηχανής της Ευρώπης, Γερμανία, που μάλλον η πορεία της τείνει σε μνημόνια. Το αυτό συμβαίνει και σ’ άλλους Ευρωπαίους εταίρους και εμπλεκόμενους. Και ο φόβος για τα χειρότερα επιτείνεται μετά την εκλογή Trump στην προεδρία των ΗΠΑ. Είναι γνωστές τοις πάσι οι διαθέσεις του νέου προέδρου, έτσι όπως πρωτοεξαγγέλθηκαν.
Και αφού τελείωσε με τους λόγους του φαινομένου, που σε άλλους καιρούς θα ήταν αδιανόητο να εμφανιστεί, προχωρά σε σειρά υποδείξεων και τρόπων ανάληψης δράσεων.
Τα νεώτερα, λοιπόν, είναι οδυνηρά για τους Ευρωπαίους πολίτες, πλην των Ελλήνων που έζησαν στο πετσί τους την πίεση των αγορών, την ανάλγητη αντιμετώπιση των κονδυλοφόρων των Βρυξελλών, την προσβολή πάσης ηθικής και δικαίου, όπως και την απουσία ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Η επιβολή σκληρότερης δημοσιονομικής πολιτικής, σαν πρώτο μέτρο και η συνεχής επιτήρηση των οικονομιών σε δεύτερο στάδιο, είναι πλέον απαραίτητες επεμβάσεις. Μάλιστα αναφέρθηκε στην Ελλάδα για να αναδείξει την αποτελεσματικότητα που αναμένει, αλλά μάλλον προσπαθεί να εκφοβίσει τους παραλήπτες του μηνύματος, αφού στην χώρα μας το χρέος αντί του περιορισμού, εκτινάχθηκε. Εστίασε επίσης στην εθνική ιδιοκτησία, αναφερόμενος σε πόρους των κρατικών οικονομιών, παραβλέποντας να κάνει σαφές ότι το πειραματόζωο Ελλάς, απώλεσε κάθε δικαίωμα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Εδώ στήθηκε η μεγαλύτερη πολιτική απάτη, με απόληξη τον ολοκληρωτικό έλεγχο των πολιτών και την οικονομική ομηρία. Ο παραπλανημένος πολίτης αγνοεί, διότι ποτέ δεν του δόθηκε η ευκαιρία να μάθει, τι σημαίνει κράτος, ποιες είναι οι πολύπλευρες δραστηριότητες του και πως ρυθμίζονται οι ανάγκες του βίου για εργασία, παιδεία, υγεία, εθνική ασφάλεια, οικονομία. Ποια η έννοια και αναγκαιότητα για την ύπαρξη δεκάδων υπουργείων και αμέτρητων κρατικών οργανισμών.
Τι σημαίνει προϋπολογισμός από παράνομες κυβερνήσεις που δεν έχουν πάρει ΦΕΚ και γιατί ποτέ δεν είδαμε ισολογισμό και απολογισμό από τους πολιτικούς που διαχειρίζονται δις. Ποτέ δεν γνωρίζει ο πολίτης πόσα τα έσοδα, που πάνε τα έξοδα και αν είναι όλα πλήρως και νομίμως δικαιολογημένα. Και αν υπάρχει έλλειμμα, χρέος, ποιοι είναι οι λόγοι που το προκαλούν.
Αισθητή είναι πλέον σε όλο και περισσότερους πολίτες, η εντύπωση που διαμορφώθηκε, ότι οι αιρετοί δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και δεν εκπροσωπούν αρκούντως τον λαό.
Κατανοητό ότι η κυβέρνηση που καταχράται την σημασία της δημόσιας διοίκησης, είναι ένα μόρφωμα που παραποιεί νόμους, αρχές, αξίες, διαστρεβλώνει και ωραιοποιεί κατά το δοκούν, την έννοια της χρηστής δημόσιας διοίκησης και καρπούται εύσημα εις βάρος της λαϊκής βούλησης.
Η δημόσια διοίκηση είναι το πλέον σοβαρό θέμα στην εποχή μας, που παραποιήθηκε βάναυσα. Πραξικοπηματικά παραμένει σε κλειστούς πολιτικούς χώρους, αποκλείοντας την συμμετοχή του πολίτη στην λήψη αποφάσεων, με το πρόσχημα ότι οι εκλογές και το αποτέλεσμα της κάλπης, δίνει στους εξουσιαστές την πλήρη ελευθερία να χειρίζονται τα πάντα.
Οι ανάγκες είναι κοινώς γνωστές για ευπρεπή βίο των πολιτών, την εθνική ασφάλεια, την υπεύθυνη παιδεία και υγεία, την οικονομική ανάπτυξη.
Γιατί όλες οι απαντήσεις αναζητούνται στον δαιδαλώδη κρατικό ιστό;; Γιατί όλες οι διεργασίες προχωρούν πίσω από βαριές πόρτες, οι πολίτες βιώνουν ένα συνεχές σοκ και αναγκάζονται να υπομένουν αποφάσεις άνωθεν που αλγεινός προσδιορίζουν την ζωή τους;; Μα ακριβώς διότι απουσιάζουν κάποιες παράμετροι. Και εξηγούμαι.
Η δημόσια διοίκηση είναι αποκλειστικά ζήτημα χειρισμού και αποφάσεων των πολιτών. Και εδώ έρχονται οι προϋποθέσεις. Πρωτίστως οι πολίτες πρέπει να αφυπνιστούν. Να ξεφύγουν από τον θανατηφόρο πολιτικό λήθαργο. Κατόπιν η μέγιστη υποχρέωση είναι η άδολη και ενεργός εμπλοκή με τα κοινά.
Με την εμπειρία που προσλαμβάνεται, αποκλείονται τα πολιτικά στεγανά. Καθιερώνονται υγιείς σχέσεις πολιτών- κράτους, η κυβέρνηση εκτελεί και σέβεται την λαϊκή βούληση. Οι πολυπράγμονες πολιτικοί αποκαθηλώνονται. Οι πολίτες διεκδικούν τα δίκαια και τα δικά τους, που οικειοποιήθηκε ο κομματικός κόσμος και δρομολογούν την πορεία του κράτους σύμφωνα με την απόλυτη επικράτηση του δικαίου.
Πολίτης, Πολιτεία, Πολιτισμός.
Χρήστος Κράγιας
