Το μεγάλο ετήσιο γεγονός της Θεσσαλονίκης. Η γιορτή της αγαπημένης μας πόλης, η βασίλισσα της Μακεδονίας. Κάθε χρόνο τον Σεπτέμβριο, διεξάγεται στον γνωστό χώρο η περίφημη διεθνής έκθεση. Πόσες φορές δεν την έχουμε επισκεφτεί;; Πάντα μαγική!!
Μέσα στο φαντασμαγορικό περιβάλλον με τους χιλιάδες επισκέπτες, τρύπωσαν και οι πολιτικοί και έγιναν καθεστώς. Βλέπουμε εντός του χώρου που προάγει την ανάπτυξη, να ξεπροβάλλουν αυτοί που μονίμως έχουν το πόδι τους στο φρένο. Κάθε Σεπτέμβρη καταφθάνουν, καταλύουν και επιδίδονται σε δημόσιες σχέσεις.
Πρώτα η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός στο βήμα. Ο γνωστός αυτός Πινόκιο θα παρουσιάσει επιτυχίες, θριαμβευτικά θα εκφωνήσει πανηγυρικόν και βέβαια θα μας διαβεβαιώσει πειστικά ότι αύριο όλα θα είναι καλύτερα. Η γεμάτη αίθουσα με πάσης μορφής κομματοδίαιτα ανθρωπάκια, σείεται από το χειροκρότημα και πάλλεται παντού το αίσθημα της ικανοποίησης.
Την επόμενη, στην συνέντευξη τύπου, θα δεχθεί το σφυροκόπημα, των από χθες έτοιμων ερωτήσεων, από τους αμείλικτους δημοσιογράφους και θα αποχωρήσει με το αγέρωχο στυλ του και το χαμόγελο της αοριστίας.
Το σκηνικό θα επαναληφθεί και με τους υπόλοιπους αρχηγούς κομμάτων, που οπωσδήποτε θα κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση και ως δια μαγείας θα λύσουν όλα τα προβλήματα.
Και τώρα στα ίσα μερικές ερωτήσεις. Και θέλω γνήσιες απαντήσεις, όχι σ’ εμένα, αλλά στον εαυτόν σας.
Γιατί, ρε παιδιά, προσέρχεστε και χειροκροτάτε όλους αυτούς τους ολετήρες;; Γιατί περιμένετε στο πεζοδρόμιο να τους δείτε;; Γιατί η αναμονή να ακούσετε φληναφήματα και τα γνωστά γλυκά ψέματα;; Ποια η ικανοποίηση να τους σφίξουμε το χέρι;; Γιατί, λοιπόν, αυτή την μεγάλη γιορτή την παραδίδουμε στην ασχήμια της πολιτικής εκμετάλλευσης;;
Και αυτές ακόμα οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά της κυβέρνησης, ως αποδειχθεί δυστυχώς διαχρονικά, το μόνον που καταφέρνουν είναι η επιτυχής λειτουργία της βαλβίδας εκτόνωσης.
Αν θες να απαντήσεις, μην βιαστείς, απλά σκέψου με νόηση και πέραν της λήθης.
Η Δ.Ε.Θ. κάθε χρόνο, οι εκλογές ανά τετραετία (;;).
Εκεί θέλω την απάντηση σου.
Χρήστος Κράγιας
