Ένα τεράστιο οδικό δίκτυο απλώνεται στο πλανήτη και το έργο επεκτείνεται συνεχώς και ιδίως στον δρόμο τού μεταξιού. Μαζικές μετακινήσεις των ανθρώπων με πάσης φύσεως οχήματα. Είτε για τουρισμό, εργασία, μεταφορές, είτε γενικά για αναψυχή, μύρια αυτοκίνητα κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι άνθρωποι ταξιδεύουν εντός και εκτός της χώρας τους και διαδίδουν τον πολιτισμό τους.
Η Ελλάς παραμένει, ιδίως σε σύγκριση με την Ευρώπη, σ’ ένα επίπεδο καθόλου κολακευτικό και αυτό μπορούν να το βεβαιώσουν όσοι ταξίδεψαν σε ευρωπαϊκές χώρες. Ένα παλιό και κακοσυντηρημένο οδικό δίκτυο υπήρχε βεβαίως, πού ταλαιπωρούσε ιδιώτες και επαγγελματίες. Δρόμοι καρμανιόλες, ασφάλεια υποτυπώδης και κυβερνήσεις πού σφυρίζουν αδιάφορα. Για να διασχίσει κάποιος την χώρα χρειαζόταν ημέρες ή στην καλύτερη περίπτωση πολλές ώρες αναλόγως τού προορισμού. Μια κεντρική εθνική οδός σχετικής ποιότητας από βορρά προς νότο εξυπηρετούσε μύρια πολιτών. Πέραν αυτής στο επαρχιακό δίκτυο το τοπίο ήταν θολό. Θολό όμως και σήμερα. Ναι, βέβαια, δίνονται στην κυκλοφορία νέοι δρόμοι, αλλά πάλιν υστερούμε σε ποιότητα. Και αυτό συμβαίνει διότι σε γρήγορο χρόνο οι νέες οδοί παρουσιάζουν προβλήματα στο οδόστρωμα, αφού οι εργολάβοι χρησιμοποιούν υλικά κατώτερης ποιότητας και αυξάνουν τα κέρδη τους. Αμέσως μόλις βγούμε στην επαρχία, βρισκόμαστε σε σεληνιακό τοπίο. Επαρχιακοί δρόμοι τού τότε, με αυξημένο τον όγκο τροχοφόρων, παραμένουν σε απελπιστική κατάσταση. Οδηγοί και επιβάτες ταλαιπωρούνται, οχήματα φθείρονται. Και για σήμανση και ασφάλεια καλύτερα να μην μιλάμε. Ακόμα δε και εντός των αστικών κέντρων η κατάσταση δεν διαφέρει. Δρόμοι εντός πόλεων γεμάτοι λακκούβες, πεζοδρόμια ανύπαρκτα, χρονοβόρος μετακίνηση.
Μεταφερόμαστε στις εθνικές οδούς πού κατασκευάζονται τώρα, αυτές πού ήδη τέθηκαν σε λειτουργία. Το κράτος, οι κυβερνήσεις επαίρονται για τα μεγάλα έργα, τις μεγάλες επιτυχίες. Εγκαίνια κάθε 10 χιλιόμετρα είναι μία συνήθης πρακτική και πάλιν εγκαίνια όταν ολοκληρωθεί το έργο. Θέλω όμως να σταθούμε στο ρόλο των κατασκευαστών-εργολάβων, γιατί τα πράγματα εδώ σκοτεινιάζουν. Θα γνωρίζετε βεβαίως ότι οι εργολάβοι είναι λίγοι, πολύ λίγοι, με αποτέλεσμα να προκύπτει ένα καρτέλ πού μοιράζεται τα έργα, αλλά και τον πακτωλό χρημάτων πού θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει επιπλέον έργα. Δραματική αύξηση τού κόστους κατασκευής με αναθεωρήσεις και σκοτεινές διαδικασίες, αφού οι πολιτικοί συμπλέουν με τους ολιγάρχες. Υποβάθμιση ποιότητας αναγκαστικά, αφού οι διαγωνισμοί ανάθεσης είναι μειοδοτικοί. Και επαναλαμβάνω, ένας νέος δρόμος στον πρώτο χρόνο χρειάζεται επισκευές και τα τροχαία δυστυχήματα πολλαπλασιάζονται.
Πάμε τώρα σε δύο *πονηριές*. Τα ιδιοφυή οικονομικά μυαλά επινόησαν τα διόδια. Δηλαδή για την μετακίνηση μας πληρώνουμε σοβαρά ποσά σε σταθμούς διοδίων, πού πάλιν εκμεταλλεύονται οι εργολάβοι-κατασκευαστές με το πρόσχημα της συντήρησης των δρόμων. Αφού δεν έβαλαν δικά τους χρήματα για την κατασκευή, απομυζούν και τούς οδηγούς.
Οι δρόμοι όμως είναι προβληματικοί και επικίνδυνοι και το δούλεμα πάει σύννεφο. Θυμίζω το προ μηνός θανατηφόρο συμβάν στα διόδια Πολυμύλου Κοζάνης, ακριβώς διότι η κατασκευή τους στο σημείο, λόγω συχνής εμφάνισης ομίχλης, κρίνεται ανεπιτυχής και αδιέξοδη. Για δε τον αριθμό των σταθμών, ούτε λόγος. Κάθε 30-35 χιλιόμετρα αναγκαστική πληρωμή.
Διόδια ζητούσε και ο Προκρούστης από τους διερχόμενους ανθρώπους. Έτσι αν περίσσευαν έκοβε τα πόδια και αντιθέτως τους τέντωνε μέχρι να ξεριζωθούν τα άκρα.
Γιατί όμως, αγαπητοί μου, πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας;; Απλά για να μπορούμε να ταξιδεύουμε με το όχημα μας ανά την επικράτεια. Και εδώ εμφανίζεται η ληστρική αντίληψη τού κράτους. Διαχωρισμός οχημάτων αναλόγως κυβικών, αναλόγως ιδιωτικών ή επαγγελματικών. Βαρύτατα τέλη κυκλοφορίας, πού σε συνδυασμό με τα διόδια, καθιστούν την μετακίνηση πολιτών και εμπορευμάτων άκρως αντιοικονομική σ’ ένα άθλιο, επικίνδυνο οδικό δίκτυο.
Η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ξεκαθαρίζει την κατάσταση. Αφού πληρώνουμε τέλη κυκλοφορίας για ανύπαρκτους δρόμους, γιατί υπάρχουν και τα διόδια;;. Άρα, καταστρατηγείται και περιορίζεται από οικονομικής άποψης η μετακίνηση μας στην χώρα. Αναγκαστικά επιβάλλονται δύο χαράτσια στους οδηγούς, η ελευθερία μας συρρικνώνεται. Τα επαχθή διόδια καταργούνται, τέλη κυκλοφορίας με δίκαιες προϋποθέσεις.
Ναι, οι νέοι δρόμοι χρειάζονται για πολλούς λόγους, αλλά η όλη διαδικασία σχεδιασμού, κατασκευής και χρηματοδότησης, θα είναι διαφανής και προς το συμφέρον τής Πολιτείας και των πολιτών.
Μενέλαος
