Ο πλανήτης μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Πολλοί, λόγω άγνοιας, θεωρούν ότι απλά είναι πέτρα, χώμα, λίμνες, ποτάμια, θάλασσες και κάπου στο κέντρο ένα τεράστιο πυρ. Δεν υπολογίζουν τα έμβια όντα πού ζουν γύρω τους και φυσικά τον εαυτόν τους, τον ίδιο τον Άνθρωπο. Και αυτό προέρχεται από την απουσία στα σχολεία τού σχετικού μαθήματος πού θα διαφωτίζει τους πληθυσμούς. Όμως αυτό πού μοιάζει με κάτι στερεό, μία σφαίρα δλδ από πετρώδη υλικά, ζει και δονείται από ενέργειες και συχνότητες. Η αντήχηση Schummann (Σούμαν) θεωρείται από τους επιστήμονες ως ο χτύπος της καρδιάς της γης. Άρα η γη είναι ζωντανή και όλα γύρω της είναι ζωντανά. Είναι το αποτέλεσμα της Δημιουργίας με κορυφή τον Άνθρωπο.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, ζει, αναπνέει, τρέφεται, από την γη πού περπατάει, πετάει, κολυμπάει. Εργάζεται πάνω στους πόρους πού τού παρέχονται άφθονα, κυριολεκτικά τους εκμεταλλεύεται και συχνότατα πολύ άγρια. Είναι διότι όλα γύρω μας τα θεωρούμε δεδομένα και επαρκή για αέναη συνέχεια. Ουδόλως σκεφτόμαστε αν προκαλούμε ζημιές και καταστροφές στον πλανήτη και αυτό καταφανώς είναι μία θλιβερή πραγματικότητα.

Στο ελληνικό κράτος παρατηρούμε καθημερινά αντιφατικότητες. Και μιλάμε για καταστάσεις πού ήδη υπάρχουν και για σχεδιαζόμενες για το μέλλον. Ενώ υπάρχουν οι διεθνείς κανονισμοί και υποχρεώσεις για περιορισμό και έλεγχο δράσεων πού μολύνουν το περιβάλλον, ενώ οι εντόπιες πρακτικές δεν συμφωνούν πλήρως με τις διεθνείς και συνεχίζουμε την κακοποίηση με τις ευλογίες των εξαρτημένων από το κεφάλαιο κυβερνήσεων, μία άλλη λαμπρή ιδέα κατέβασαν τα φωτεινά μυαλά τής νυν κυβέρνησης. Σαν να μην φθάνει η αποτυχία στην ανακύκλωση στον βαθμό πού προκαθορίστηκε ποσοτικά (20%) και χρονικά ως το 2030, επινοήθηκε η καύση των απορριμμάτων. Η συγκεκριμένη εφαρμογή παρελθόντων ετών, χαρακτηρίζεται μη πρέπουσα και συμβατή με την προστασία τού περιβάλλοντος. Είναι παρωχημένη και ιδιαιτέρως επιβαρυντική λόγω διάχυσης διοξινών και καταλοίπων βαρέων μετάλλων στον αέρα. Βεβαίως υπήρχαν τέτοιου είδους μονάδες στην Ευρώπη, όμως τίθενται εκτός λειτουργίας για ευνόητους λόγους. Τα υπουργεία ενέργειας και περιβάλλοντος πού εμπλέκονται δεν απεφάνθησαν, αλλά ως φαίνεται οι βασικές αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί.

Έτσι Ροδόπη, Κοζάνη, Πελοπόννησος, Βοιωτία, Αττική και Ηράκλειο, είναι οι επιλεγμένες περιοχές για την εγκατάσταση μονάδων καύσης απορριμμάτων. Αυτό το έργο ανατίθεται αναγκαστικά στους κατά τόπους δήμους. Απαιτεί τεράστια κεφάλαια, δεν συμπεριλαμβάνεται χρηματοδότηση από κονδύλια της Ε.Ε. και οι δήμοι πού ήδη είναι υπερχρεωμένοι, βρίσκονται ενώπιον μιας απόφασης πού ελήφθη πίσω από κουρτίνες, βιαστικά, άκριτα και εγωιστικά, από μία κυβέρνηση πού μόνον αποτυχίες δείχνει. Είναι εξόφθαλμη η παράκαμψη των στόχων της κυκλικής οικονομίας, της ανακύκλωσης και της προστασίας τού περιβάλλοντος. Και βέβαια ουδεμία συναίνεση από τους δήμους αφού δεν έγιναν επαφές και ουδείς ρωτήθηκε.

Ζούμε σε μία παράνοια. Ως μέρος της ζωής και τού περιβάλλοντος, απέχουμε από να το προστατεύουμε. Οι διεθνείς διακηρύξεις και forum μπορεί να στέλνουν μηνύματα, αλλά στην πραγματικότητα οι μεγάλοι ρυπαντές συνεχίζουν να λειτουργούν και να επιβαρύνουν τον πλανήτη. Μπορεί οι επιστήμονες να πασχίζουν ώστε οι πληθυσμοί να ενεργοποιηθούν, όμως η μόλυνση δείχνει αυξητικές τάσεις. Μπορεί η τεχνολογία τού 21ου αιώνα να σταθεί αρωγός για την υγεία της γης, αλλά επιμένουμε να φτιάχνουμε δηλητήρια πού τελικά μας σκοτώνουν. Επομένως ο άνθρωπος, ο καθένας μας, να πάρει τα μέτρα του, να γίνει ο φρουρός της ζωής του σ’ έναν ζωντανό πλανήτη. Αυτή είναι η μέγιστη τιμή για εμάς και πρέπει τελικά να πάψουμε να βάλουμε κατά της Δημιουργίας.

Μενέλαος