Στην φύση, στον πλανήτη, κυριαρχούν οι αντιθέσεις. Είναι η κινητήριος δύναμις, ο μηχανισμός ισορροπίας, ο μοχλός της περαιτέρω συνέχειας. Στον φυσικό κόσμο και δη στον ζωικό, βρίσκουμε τα στοιχεία εκείνα που επιτείνουν αυτόν τον ισχυρισμό. Και ο κόσμος των σαρκοφάγων εξηγεί σαφέστατα την πορεία της ζωής.
Τα σαρκοφάγα σκοτώνουν αποκλειστικά για την ανάγκη της τροφής. Ένα σκοτωμένο φυτοφάγο θα θρέψει την αγέλη για λίγες μέρες. Ουδείς πλεονασμός, ουδεμία τάση για ευχαρίστηση. Οι πληθυσμοί βρίσκονται έτσι σε αριθμητική ισορροπία και αναλογία.
Είπαμε, η φύση είναι σοφή.
Αν και ο άνθρωπος είναι μέλος και μέρος της φύσης και προικίστηκε από την δημιουργία με υπέρτερες δυνάμεις και χαρίσματα, ιδίως δε με νόηση, ακολουθεί έναν δρόμο που εφάπτεται του κανιβαλισμού. Σκοτώνει για ευχαρίστηση με πολλούς τρόπους και μεταφορικά τρώει τα θύματα του.
Στην ελληνική πραγματικότητα και ιδίως στην πολιτική, των όμορων θεσμών και των διαπλεκόμενων συμφερόντων, διακρίνουμε καθαρά, διότι οι ενδιαφερόμενοι και συμμετέχοντες, αλαζόνες και επαρμένοι όντες, πλέον δεν κρύβονται. Ένα καθεστώς διάρκειας και σκοτεινού δούναι και λαβείν με θύμα τον πολίτη.
Ιδιώτες, ομάδες, στεγανά πεδία, κόμματα, κέντρα εξουσίας, διαμορφωτές κοινής γνώμης και ψυχολογίας, καθοδηγητές μαζών, λαϊκιστές και διασπορείς φόβου, οργιάζουν και πλουτίζουν. Έξυπνοι άνθρωποι ομολογουμένως, εργολαβικά, με παρασκηνιακές εντολές και οικονομικές παροχές, έχουν επιβληθεί στη κοινωνία και εντός ασφαλούς περιβάλλοντος κινούνται και “σκοτώνουν” τον λαό. Και ο λόγος είναι το χρήμα.
Γνωρίζουμε πολύ καλά τον όρο “επιχορηγήσεις”. Είναι ένας πρόσφορος τρόπος για κατασπατάληση οικονομικών πόρων που προέρχονται από την λήστευση του εισοδήματος των πολιτών.
Μια αποδοτικότατη μέθοδος ιδιοποίησης του μόχθου του κάθε εργαζόμενου, με την χρήση όρων και ονομασιών δραστηριοτήτων, που είτε προσφέρουν ευχάριστες εντυπώσεις, είτε είναι τελείως ακατανόητες από την μάζα και επομένως αναγκαστικά και αδιαμαρτύρητα αποδέκτες.
Έτσι εμφανίζονται τεράστιοι αριθμοί οργανώσεων, συλλόγων, οργανισμών, ευαγών ιδρυμάτων κλπ, που τσεπώνουν αμέτρητα μύρια που κατευθύνονται σε άγνωστους προορισμούς, δίχως απολογισμό.
Οι κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως χρώματος και ιδεολογίας, διατηρούν ευλαβικά και απαρέγκλιτα αυτήν την διαδρομή χρήματος σε διαρκή ροή. Τα κόμματα εξουσίας, από αυτές τις επιχορηγήσεις, λαμβάνουν “επιστροφές” δλδ το μερίδιο τους, για να χρηματοδοτήσουν τις δημαγωγικές τους ανάγκες και παραστάσεις.
Λίαν προσφάτως, ένα γεγονός που προκλήθηκε από ενδοκομματικές αντιθέσεις στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φανερώνει του λόγου το αληθές και αποκαλύπτει τον εναγκαλισμό και την αγαστή συνεργασία κυβέρνησης με μέλος του εν λόγω κόμματος. Αριστερή βουλευτίνα (Αθηνά Λινού) επιχορηγήθηκε από την δεξιά κυβέρνηση. Το ασαφές της κατασκεύασμα(Ινστιτούτο «Prolepsis») έλαβε από την ΝΔ κατ’ επανάληψη χρηματοδοτήσεις μυρίων.
Στην πολιτική οι αντιθέσεις είναι για το θεαθήναι. Οι αντίπαλοι στην βουλή ομονοούν όταν είναι να μας φάνε.
Η αντίθεση λοιπόν είναι μπροστά μας.
Αυτοί ή εμείς;;!!
Χρήστος Κράγιας
