Η Βουλή των Αντιπρόσωπων(ΗΠΑ) καλεί τον Donald Trump να πάρει θέση για το Κυπριακό, αφού η κυβέρνηση μας είναι ανύπαρκτη

Ένας πλανήτης, 193 κράτη που θα δούμε και νέα προσεχώς, χιλιάδες γλώσσες και διάλεκτοι, χιλιάδες θρησκείες με τις αιρέσεις τους, πολιτικά συστήματα, ιδεολογίες, ευφάνταστες θεωρίες, αμέτρητοι διεθνείς οργανισμοί, αντιπαραθέσεις εθνοτικές, φανατισμός και πόλεμοι παντού. Αυτή είναι η σημερινή εικόνα, η κατάσταση που κυριαρχεί. Όλα αυτά συνυπάρχουν και προκαλούν μια μόνιμη διαταραχή που χρήζει αντιμετώπισης και ισορροπίας.

Οι διεθνείς σχέσεις κυλούν σε μια ατέρμονη διελκυστίνδα, ενίοτε σε ύφεση, όμως οι συχνές εξάρσεις είναι άκρως επικίνδυνες. Και πως αντιμετωπίζεται αυτή η έρπουσα φωτιά, ώστε να μην γίνει φονική πυρκαγιά;; Με την διεθνή διπλωματία και την εξωτερική πολιτική.

Βλέπουμε, λοιπόν, κάθε κρατική οντότητα να χαράζει και να διαθέτει κάποια standards, κάποιους πυλώνες στις σχέσεις με άλλα κράτη. Και αυτές οι επαφές δεν εξαντλούνται μόνον με γείτονες, αλλά εκπέμπουν μηνύματα και σε απομακρυσμένα σημεία του πλανήτη.

Η διεθνής κοινότητα δεν χαρακτηρίζεται από κοινώς αποδεκτές ΑΞΙΕΣ. Παρά τις επίμονες διακηρύξεις των κρατών επί πλείστων θεμάτων, το συχνότερο φαινόμενο είναι η εμμονή σε ίδια συμφέροντα και το *στραβοκοίταγμα* σε όμορες χώρες. Η πατρίδα μας συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτήν την κοχλάζουσα κατάσταση. Ούτως είναι υποχρεωμένη να τηρεί μια διπλωματική υπηρεσία και με το υπουργείο εξωτερικών να εστιάζει στο θολό παρόν και το αβέβαιο μέλλον. Ένας τομέας, δλδ, που διατηρεί ζωντανή την παρουσία και επιρροή στα διεθνώς δρώμενα.

Θα περίμενε κανείς ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος, είναι εθνικά σταθερή και αταλάντευτη. Προσωπικό σοβαρού επιπέδου, αναγνωρισμένης αξίας και με την προσοχή στραμμένη στα εθνικά ΔΊΚΑΙΑ. Κυρίως η εξέχουσα θέση του ΥΠ ΕΞ, είναι αυτή που μεταφράζει την κυβερνητική πολιτική και διαγράφει την θετική εξέλιξη θεμάτων που συνεχώς αναφύονται. Και αυτά είναι τα ολίγα από τα πολλά που οι πολίτες περιμένουν και απαιτούν. Είναι όμως έτσι στην ελληνική κυβέρνηση;; Πάμε να δούμε.

Για να μην μακρηγορούμε, εστιάζω σ’ ένα εθνικό θέμα, στο Κυπριακό. Μια θλιβερή ιστορία 50 ετών, όπου το ελληνικό κράτος συνεχίζει μια πορεία και πρακτική, που δεν διαφέρει από το *η Κύπρος κείται μακράν*, που είπε κάποιος πολιτικός που τον αποκαλούν εθνάρχη. Η εξωτερική πολιτική επί του θέματος χαρακτηρίζεται από παραπαίουσα μέχρι ανύπαρκτη. Ουδέποτε τηρήθηκε μια σταθερή, συμπαγής θέση από τον πολιτικό κόσμο, παρά μόνον οι κατευθύνσεις αλλάζουν με τις αλλαγές των κυβερνήσεων. Και με την εξάρτηση από τους διεθνείς οργανισμούς ΝΑΤΟ, Ε.Ε., η εξωτερική πολιτική, δυστυχώς, είναι δυσδιάκριτη. Ούτως απεμπολήσαμε το δόγμα του ενιαίου εθνικού χώρου, αφού η Ε.Ε. αποφασίζει και οι ελληνόφωνοι πολιτικοί εκτελούν.

Εντός αυτού του περιβάλλοντος έρχεται μια είδηση από τις ΗΠΑ, που δεν ακούστηκε από τα εγχώρια ΜΜΕ. Διακομματική επιτροπή της Βουλής των Αντιπροσώπων(ΗΠΑ), συστήνει στον νέο πρόεδρο Donald Trump, να λάβει μέτρα υπέρ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δηλαδή αφού η ανύπαρκτη ελληνική εξωτερική πολιτική, εδώ και 50 χρόνια δεν κατάφερε να αφυπνίσει την διεθνή διπλωματία για την κατοχή του ημίσεως της νήσου από τις ορδές του τουρκικού επεκτατισμού, η λύση θα έρθει από τον μπάρμπα Sam.

Είναι, βέβαια, κόλαφος για όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις που θεωρούν εξωτερική πολιτική τα πολυτελή, πανάκριβα ταξίδια. Και είναι θλιβερή παραδοχή όλων μας, ότι υστερούμε δραματικά σ’ αυτόν τον τομέα.

Αντί μιας σοβαρής, σθεναρής θέσης υπέρ του ΔΙΚΑΊΟΥ στις διεθνείς σχέσεις, της αέναης διατήρησης των δικαιωμάτων της πατρίδας στον πλανήτη, της απαίτησης σεβασμού στον παγκόσμιο ελληνικό χώρο, συρόμαστε γονυπετείς σε προστάτες. Και αυτοί, βέβαια, ενεργούν κατόπιν ανταλλαγμάτων

Χρήστος Κράγιας

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ