Υποτίθεται ότι ζούμε σ’ ένα ευνομούμενο κράτος. Αυτό σημαίνει ότι η πολιτεία λαμβάνει όλα εκείνα τα μέτρα που αφορούν όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Ανάμεσα σ’ αυτά είναι και η δημόσια υγεία και μάλιστα δωρεάν. Και πως μεταφράζεται και πως εμφανίζεται η δημόσια υγεία με όλους τους κανόνες που επιβάλλουν μια μόνιμη παρουσία και πώς την προσλαμβάνουν οι πολίτες;;

Εδώ, φίλοι μου, είναι το κουμπί.

Δημόσια υγεία σημαίνει ότι στην επικράτεια υπάρχουν σταθερές μονάδες, δλδ νοσοκομεία. Αυτοί οι κατάλληλοι χώροι όπου αντιμετωπίζεται καθημερινά ένας μεγάλος αριθμός περιστατικών, εννοείται πως διαθέτουν και τον ανάλογο αριθμό προσωπικού με ιδιαίτερη εκπαίδευση και βεβαίως άρτιο εξοπλισμό ιατρικών μηχανημάτων. Και αυτό είναι που έχουν στο μυαλό τους οι πολίτες.

Είναι έτσι όμως η πραγματικότητα;;

Η αλήθεια είναι πως σε κάθε νομό και ειδικά στην πρωτεύουσα του, θα βρούμε ένα νοσοκομείο, σε κάποιες κωμοπόλεις ένα κέντρο υγείας, σε ομάδες χωριών ένα αγροτικό ιατρείο. Μέχρι εδώ καλά. Αυτά έγιναν κάποτε με έναν εξοπλισμό και στελεχώθηκαν με προσωπικό. Η συνέχεια όμως είναι ενδιαφέρουσα.

Τι βλέπουμε λοιπόν;; Αυτές οι μονάδες έκτοτε συνεχίζουν μεν να προσφέρουν υπηρεσίες, αλλά φευ τα προβλήματα είναι περισσότερα. Πεπαλαιωμένες κτιριακές εγκαταστάσεις και παρωχημένος εξοπλισμός. Γίνονται προμήθειες μηχανημάτων αλλά σαπίζουν στις αποθήκες (εδώ ανθίζει η μίζα) ή δεν υπάρχουν εξειδικευμένα άτομα για την χρήση τους.

Ιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό περιορισμένου αριθμού, εργάζεται με εξοντωτικούς ρυθμούς και ωράρια, λόγω μη προσλήψεων που επιβάλλεται να γίνονται περιοδικά. Πιεστικά μέτρα από διοικητές νοσοκομείων, απειλές για να εργαστούν εντατικότερα. Κλινικές σε αρρυθμία διότι οι ελλείψεις σε ειδικότητες είναι τεράστιες. Πρέπει να επισημάνουμε τον περιορισμό της φαρμακευτικής αγωγής, όπως και την άθλια κατάσταση στην καθαριότητα των χώρων.

Οφείλουμε πάντως να συγχαρούμε όλο το υγειονομικό προσωπικό που με μεγάλες προσπάθειες κρατάει όρθιο όσο γίνεται αυτό το σύστημα. Εδώ χωράει και η κατάσταση που επικρατεί στην νησιωτική χώρα, αλλά θεωρώ ότι είστε όλοι γνωστές του θέματος.

Κοινή, λοιπόν, παραδοχή ότι η δημόσια υγεία νοσεί βαρύτατα και κείτεται αναίσθητη σε Μ.Ε.Θ. Αλλά θεραπεία δεν φαίνεται να υπάρχει διότι το εθνικό σύστημα υγείας δολίως υποβαθμίστηκε ως λάφυρο των εμπόρων, δώρο στο ιδιωτικό κεφάλαιο και βορά στο κέρδος.

Εμφανίστηκαν τεράστιες νέες υγειονομικές ιδιωτικές μονάδες. Μυθικά κεφάλαια στήνουν μοντέρνα νοσοκομεία με ιδανικό εξοπλισμό και πλήρως εξειδικευμένο προσωπικό. Ανώνυμες εταιρείες έχουν αναλάβει την αντιμετώπιση ιατρικών θεμάτων, όμως όλα αυτά πρέπει να τα πληρώσει ο ασθενής. Και το κόστος επεμβάσεων και νοσηλείας είναι βαρύτερο.

Αυτή είναι σήμερα στην χώρα μας η πολυδιαφημισμένη δημόσια υγεία.

Έχεις να πληρώσεις θα θεραπευτείς. Δεν έχεις, στα θυμαράκια.

Χρήστος Κράγιας.