Κάθε κράτος, πρώτον μέλημα και υποχρέωση έχει να διατηρεί τις ένοπλες δυνάμεις σε υψηλό επίπεδο. Αξιόμαχο προσωπικό, ενημερωμένο στην καλπάζουσα τεχνολογία και άμεση χρήση και εφαρμογή αυτής. Και οπωσδήποτε στρατιωτικό εξοπλισμό αιχμής και μέγιστης αποτελεσματικότητας.
Η Ελλάς, λόγω ιδιαζουσών συνθηκών, συγκαταλέγεται στα κράτη που δαπανούν τεράστια ποσά από τον προϋπολογισμό για την ασφάλεια της χώρας. Αναγκάζεται να αγοράζει πανάκριβο και σύγχρονο εξοπλισμό. Και ο ρόλος της αεροπορίας είναι, λόγω εξελίξεων στον τομέα, νευραλγικός.
Η ΕΑΒ(Ελληνική Βιομηχανική Αεροπορία) καθιερώθηκε στην συνείδηση των πολιτών ως μια κρατική εταιρεία αναπτυγμένη και αποτελεσματική. Στελεχωμένη με υψηλού επιπέδου προσωπικό, συμβάλλει τα μέγιστα στο αξιόμαχο της αεροπορίας και την ασφάλεια της χώρας. Στο έργο της, ένα μεγάλο τμήμα είναι η κατασκευή τμημάτων και εξοπλισμού των πτητικών μέσων, στο πλαίσιο της συμπαραγωγής με τις κύριες εταιρείες κατασκευής αεροπλάνων. Και βεβαίως, κάποιες *δουλειές* κατευθύνονται από την κυβέρνηση σε ιδιώτες-εργολάβους, που υποτίθεται έχουν γνώση και πείρα και τηρήθηκαν όλες οι διαδικασίες για την αξιολόγηση τους.
Και βγήκαν στην επιφάνεια, μέσω του σωματείου εργαζομένων στην ΕΑΒ, αποκαλύψεις που προκαλούν ερωτηματικά και ανησυχία. Στο πρόγραμμα αναβάθμισης των F 16 viper, P3, Orion και C 130, εκτός από την ΕΑΒ, συμμετέχουν ιδιώτες και μοιράζονται οι τομείς που πρέπει να διεκπεραιωθούν. Η ΕΑΒ με το προσωπικό της ολοκλήρωσε, ο ιδιώτης έμεινε πίσω. Οι ρήτρες που επιβάλλει η Lockheed Martin είναι σοβαρότατες και για να μην πληγεί ο εργολάβος, αντιστράφηκαν τα αποτελέσματα. Και το μάρμαρο πληρώνει το κράτος, δηλαδή οι πολίτες που στραγγίζονται και οι επαγγελματίες που βρίσκονται σε οικονομικό διωγμό.
Οι αποκαλύψεις, δια στόματος του προέδρου των εργαζομένων κ.Ν.Καπίρη, συγκλονίζουν, τα γιατί πληθύνονται και η σιωπή της κυβέρνησης καταμαρτυρεί τις δόλιες πρακτικές προς όφελος ημετέρων και εις βάρος της εθνικής ασφάλειας και οικονομίας. Έρχεται πλέον στο φως πως λειτουργεί το κράτος και οι κυβερνήσεις. Εδώ αναδεικνύεται η αναξιοκρατία που κυριαρχεί και μάλιστα επιβραβεύεται. Οι επιπτώσεις πολλές και επικίνδυνες.
Τίθεται σε κίνδυνο και αναποτελεσματικότητα η ασφάλεια της χώρας, όταν ο ανάξιος ιδιώτης-εργολάβος σαμποτάρει κυριολεκτικά το αξιόμαχο, διότι κάποιοι αν και γνωρίζουν τα μειονεκτήματα του, του αναθέτουν έργο υψίστης σημασίας. Και οπωσδήποτε ακολουθεί η οικονομική αιμορραγία. Η διάθεση οικονομικών πόρων είναι αναγκαία και ουδείς θα εκφέρει αντίρρηση, όσον αφορά τις ένοπλες δυνάμεις.
Όμως η σπατάλη και η δρομολόγηση χρήματος προς την κατεύθυνση των εργολάβων που δεν ανταποκρίνονται, είναι επιλήψιμη και καταδικαστέα. Σ’ ένα κράτος που η οικονομία βυθίζεται, η συγκεκριμένη περίπτωση προστίθεται στον σωρό των σκανδάλων που σαφώς γνωρίζουμε και ειδικά στον χώρο των συμβάσεων για προμήθεια πολεμικού υλικού.
Είναι μείζον θέμα η αξιολόγηση των εργολάβων. Δεν αποκλείουμε την συμμετοχή τους, αλλά οφείλουμε να εξετάσουμε με την δέουσα προσοχή, αν οι ικανότητες τους πληρούν τις προϋποθέσεις για την λήψη έργου.
Όμως σε πλήθος περιπτώσεων η αναξιοκρατία αποτελεί τροχοπέδη για τα αναμενόμενα αποτελέσματα και η υπερφορολόγηση των πολιτών καταλήγει σε ιδιωτικούς λογαριασμούς.
Χρήστος Κράγιας
