Η τέως καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, όπως συνηθίζουν οι πολιτικοί που αποχωρούν από την ενεργό πολιτική δράση, εξέδωσε τα απομνημονεύματα της. Το ενδιαφέρον για πολλούς είναι μεγάλο, για άλλους δευτερεύον θέμα και για λίγους που γνωρίζουν τα έργα των ημερών της, είναι ένας τρόπος προς δικαιολόγησης πεπραγμένων, υστεροφημία και επίρριψη ευθυνών σε άλλους.
Η κυρία αυτή όσον αφορά την Ελλάδα, δεν μας λέει και πολλά, τα οποία γνωρίζουμε πως εμφανίστηκαν, μεγαλοποιήθηκαν και επέβαλαν μια σειρά απεχθών μνημονίων.
Η Μέρκελ αναφέρεται εκτενώς στον (Τζέφρι Μινέικο)Γεώργιο Παπανδρέου, που ήταν πρωθυπουργός εκείνη την εποχή. Το παράξενο είναι ότι τον φορτώνει με όλα τα λάθη και αφήνει στο απυρόβλητο τα υπόλοιπα κόμματα και πολιτικούς, τον επικεφαλής της τράπεζας της Ελλάδος, τις υπόλοιπες τράπεζες και άλλους εμπλεκόμενους κύκλους. Δεν είναι ειλικρινής, ίσως διότι ο τότε πρωθυπουργός ήταν γι’αυτήν ανεπιθύμητο πρόσωπο και επίσης λόγω της γνωστής του ελαφρότητας, που οι πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά.
Γράφει για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, αναφέρεται στο χρέος(πλαστό), αλλά αποφεύγει να παραδεχτεί ότι έξοδος μέλους-κράτους, θα άνοιγε τον δρόμο για ένα καταστροφικό ντόμινο εντός της Ε.Ε. Πάλιν δεν είναι ειλικρινής διότι δεν την ενδιέφερε η Ελλάς, αλλά το οικοδόμημα που δεν έχει θεμέλια.
Το σκηνικό μελετημένα στήθηκε και με την σύμπραξη όλων των εντοπίων πολιτικών και κομμάτων, τέθηκε σε εφαρμογή. Τα αλλεπάλληλα μνημόνια, συνέχεια της σύμβασης Cooper, δέσμευσαν όλον τον πλούτο της χώρας και την οδήγησαν στην πτώση. Τα δις δάνεια από ΔΝΤ και Ε.Ε., αντί να βγάλουν την οικονομία από το τέλμα, επιδείνωσαν έτι περισσότερον την κατάσταση. Το αποτέλεσμα αφρόνων πολιτικών κινήσεων, το ζούμε και σήμερα, διότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, άσχετα που κάποιοι περηφανεύονται ότι τα μνημόνια τελείωσαν. Τα οικονομικά μεγέθη της εποχής γνωστά, όπως και το ύψος του χρέους, ο βαθμός παραποίησης αυτού προς τα άνω και οι ανθελληνικές πολιτικές εντός και εκτός της χώρας. Και το χρέος, μετά την πάροδο τόσων ετών, αντί να μειωθεί και να προσαρμοστεί στις νέες οικονομικές συνθήκες, εκτινάχθηκε και επικρέμαται ως σπάθη επί της κεφαλής των Ελλήνων πολιτών.
Υποτίθεται ότι η σημερινή Ε.Ε., με αρχή την ευρωπαϊκή Ένωση χάλυβα και άνθρακα, συνέχεια δε ως ΕΟΚ, αποτελεί μια έντιμη οικονομική και εμπορική κοινοπραξία. Σκοπός η μείωση δασμών προς ευκολία του εμπορίου, ανάπτυξη των οικονομιών των μελών, ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών εντός των κόλπων της Ένωσης και πλήθος άλλων συνθηκών και συμφωνιών. Η διαφορά δυναμικότητας της οικονομίας των κρατών, έπρεπε να έρθει σε σημείο ευέλικτου ισοζυγίου και θα εξασφάλιζε την ισότιμη παρουσία στα όργανα και τις αποφάσεις της Ευρωβουλής.
Από τις αρχές που διέπουν(;;)την λειτουργία της Ε.Ε., άλλοι είναι παιδιά και άλλοι αποπαίδια. Στην δεύτερη κατηγορία κατατάσσεται η Ελλάς. Αιτίες και αφορμές πολλές, αλλά άδικες για την προσφορά της Ελλάδος στην Ευρώπη, όπου οργιάζουν Ούννοι, Γότθοι και Φράγκοι. Και είναι ηλίου φαεινότερον η διαχρονική και εχθρική στάση των Ευρωπαίων έναντι των Ελλήνων.
Οι απηνείς, αχόρταγοι αποικιοκράτες, έχουν στο μάτι τους τεράστιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της πατρίδας μας. Και το οικονομικό μας στράγγισμα είναι αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών.
Αναφέρθηκε πιο πάνω η ισοτιμία μεταξύ των κρατών-μελών. Η ισοτιμία όμως πρέπει να έχει και εντόπιες ρίζες, με συμφωνία του πολιτικού κόσμου, για ευκαιρίες ανάπτυξης της χώρας. Για την Ελλάδα αυτό το πεδίο δεν υπάρχει, καθώς η κομματοκρατία και ιδιοτελή συμφέροντα, επηρεάζουν και διακατέχουν τους πολιτικούς.
Χρήστος Κράγιας
