Ευτυχώς που υπάρχουν ξένοι γεωπολιτικοί αναλυτές και ειδικοί επί της εξωτερικής πολιτικής και οι Έλληνες πολίτες ενημερώνονται για τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την πατρίδα μας.

Ο Μάικλ Ρούμπιν, πρώην αξιωματούχος του υπουργείου Αμύνης των ΗΠΑ, με ειδίκευση στα θέματα της Μέσης Ανατολής, απερίφραστα επισημαίνει τον μέγα κίνδυνο που απειλεί την Ελλάδα. Και όπως καταλαβαίνετε δεν είναι άλλος από την Τουρκία, η οποία μονίμως, αφού ασκεί σοβαρή και αμετάβλητη εξωτερική πολιτική και ιδίως έναντι της πατρίδας μας, απειλεί, απαιτεί και θέτει παράλογες διεκδικήσεις. *Η συνεχής υποχωρητικότητα και κατευνασμός έναντι των επιθετικών και άκρως αντισυμβατικών τάσεων της Τουρκίας από τις ελληνικές κυβερνήσεις, δίνουν ζωτικό χώρο στην γείτονα χώρα*, λέει ο Μ. Ρούμπιν.

Για τους Έλληνες πολίτες που προσεκτικά παρακολουθούν τα εθνικά θέματα και τα διεθνή δρώμενα, ο Αμερικανός δεν μας λέει κάτι νέο. Έχουμε επισημάνει και στηλιτεύσει την διαχρονική ανάρμοστη συμπεριφορά των πολιτικών και των κυβερνήσεων σ’ αυτό το μείζον θέμα. Οι Τούρκοι με κάθε ευκαιρία προκαλούν με νέες τοποθετήσεις, αφού η Ελλάς αρκείται σε διατυπώσεις άνευ ουσίας και χλιαρές απαντήσεις μέσω της πρεσβείας στην Άγκυρα. Δηλαδή απουσιάζει η καθαρότητα των θέσεων μας, η αποφασιστικότητα και η στρατηγική για την προστασία των εθνικών συμφερόντων. Οι αντιδράσεις μας πάντα σε ήπιο τόνο και με το χαρακτηριστικό της αναβλητικότητας και του υποτακτικού τρόπου. Υποχωρούμε σε επιθέσεις, συζητούμε για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), αλλά το ήρεμα νερά του Αιγαίου, φίλοι μου, κινδυνεύουν από την ερυθρά ημισέληνο. Και είναι το σημείο που εστιάζει ο προαναφερθείς αναλυτής.

Είναι τραγική η απουσία σαφήνειας των ελληνικών θέσεων. Κάθε κυβέρνηση θέτει τους δικούς της σκοπούς, αντί της μόνιμης εθνικής γραμμής. Βέβαια *κόκκινες γραμμές*, ετέθησαν πολλάκις, αλλά για λόγους εντυπωσιασμού και ψηφοθηρίας, αφού υποχωρούμε και παραδίδουμε τον εθνικό, ζωτικό χώρο στις ορέξεις των γειτόνων. Αποτέλεσμα η υποβάθμιση της γεωπολιτικής μας θέσης. Αν δε συνυπολογίσουμε ότι η χώρα μας απαξιώνει την ενίσχυση των αμυντικών μας δυνατοτήτων, το κλείσιμο της άλλοτε ακμάζουσας βιομηχανίας οπλικών συστημάτων, την πρόσφατη αφόπλιση των νησιών για χάρη της Ουκρανίας, τις διπλωματικές παλινωδίες και την αδύναμη κυβέρνηση, βλέπουμε γιατί ουδείς στο διεθνές πεδίο μας υπολογίζει με σοβαρότητα.

Έτσι έχει κανείς αντίρρηση για τα ανωτέρω;; Όχι, βέβαια, διότι ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται σαφώς την φοβία των κυβερνήσεων να τοποθετηθούν με βούληση για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας. Το όποιον σημαίνει ότι η εξωτερική πολιτική και οι διπλωματικές διεργασίες, απουσιάζουν απελπιστικά. Οι κυβερνήσεις, παλαιότερες και οι πρόσφατες, αδυνατούν να εκφράσουν μια ουσιώδη και αυστηρή εξωτερική πολιτική, διότι αδυνατούν να εννοήσουν την απόλυτη και αληθή θέση της χώρας μας στο διεθνές πεδίο. Παραποιούν, διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα από κυρίαρχο κράτος θωρακισμένο έναντι οποιασδήποτε απειλής, να είμαστε πιόνι τάσεων ξένων συμφερόντων. Και η σωστή πλευρά της ιστορίας δεν είναι η καταφανέστατη εμπλοκή σε ξένο πόλεμο, αλλά η υπεράσπιση των δίκαιων, των δικαιωμάτων της πατρίδας μας και της ελληνικότητας.

Η εντυπωσιακή συσπείρωση των πολιτών για το έγκλημα των Τεμπών, μας δείχνει τον δρόμο που οφείλουμε να ακολουθήσουμε για την πατρίδα που βάλλεται έσωθεν και έξωθεν. Την μέγιστη αυτή εθνική υποχρέωση επεσήμανε μόνον ο κ. Αρτέμης Σώρρας και κάνει πράξη η Ελλήνων Συνέλευσις, διότι ο γνωστός και μη εξαιρετέος πολιτικός κόσμος, προκαλεί ερείπια και μπάζα.

Χρήστος Κράγιας