Στο ετήσιο τακτικό συνέδριο της ΚΕΔΕ που διεξάγεται στη Ρόδο ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, μεταξύ άλλων ανέφερε: «η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ο μόνος τομέας που παραμένει με σκληρό μνημόνιο. Η χώρα έχει βγει από τα μνημόνια κι εμείς εδώ παραμένουμε. Ο νόμος 3852 που καθορίζει τα έσοδά μας, παραμένει παγωμένος από τα χρόνια των μνημονίων. Ο κόφτης παραμένει, οι προσλήψεις, και παραμένουμε υπό ασφυκτικό έλεγχο, όχι νομιμότητας αλλά σκοπιμότητας. Γι αυτό και πολλοί από εμάς καταλήγουμε να είμαστε διαδρομιστές στα υπουργεία για να εξασφαλίσουμε χρηματοδοτήσεις κι αυτό βέβαια δεν είναι σύγκλιση με την Ευρώπη, αλλά είναι συνεχές και σταθερό άνοιγμα της ψαλίδας».
Μια πονεμένη ιστορία. Ένας φαύλος κύκλος υποσχέσεων, τοπικού μεγαλοϊδεατισμού, κρατικού ελέγχου, φιλοδοξίας και απωθημένων. Η τοπική αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα, εξετράπη της πορείας και η στενή επαφή με την κομματοκρατία, τώρα φανερώνει τα τραγικά λάθη και αρρυθμίες.
Η έννοια της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν προσλήφθηκε πλήρως ούτε από τους τοπικούς αιρετούς, ούτε και από τους πολίτες. Το ότι ο δήμαρχος εκλέγεται με 50+1 και ο πρωθυπουργός με πολύ λιγότερο ποσοστό, σημαίνει ότι ως θεσμός είναι ισχυρότερος.
Είναι κυβερνήτης, αλλά το πολιτικό κατεστημένο τον υποβίβασε σε ζητιάνο.
Ο δήμος σαν νομική οντότητα, είναι ένα μικρό κράτος. Με το προσωπικό του εξυπηρετεί τους δημότες, έχει έσοδα- έξοδα, μονάδες φροντίδας και πολυσχιδείς δραστηριότητες που δείχνουν το έκδηλο ενδιαφέρον για τους κατοίκους. Το δημοτικό συμβούλιο ψηφίζει για έργα και σκοπούς βελτίωσης όλων των δομών. Και είναι ακόμα πιο πολλά που ένας δήμος μπορεί να κάνει, φθάνει να τηρούνται θέσεις σε συνεχή ροή και δράση.
Η μέγιστη ανάγκη των δήμων είναι η χρηματοδότηση. Το αιώνιο πρόβλημα και οι συχνότατες επισκέψεις δημάρχων στα υπουργεία. Και μετά από αυτό η κωλυσιεργία της κυβέρνησης στα αιτήματα που κατατίθενται. Επόμενο οι δήμοι να είναι ανίσχυροι να παράξουν έργο, αφού τα έσοδα τους κατακρατούνται από το φάντασμα ΑΑΔΕ και η κυβέρνηση με το σταγονόμετρο χορηγεί πιστώσεις και εκβιάζει καταστάσεις.
Αυτή η δυσμενής εξέλιξη για τους δήμους όλης της χώρας, αρχή και αιτία έχει την κακώς εννοούμενη πολιτική. Οι δήμαρχοι ταυτίζονται με πολιτικά κόμματα και κυβερνήσεις και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε. Σαν ιδιώτης ο δήμαρχος έχει δικαίωμα πολιτικού προσανατολισμού, αλλά στον θώκο του δημάρχου σημασία έχει ο τόπος. Η άσχημη κατάσταση βαίνει προς το χειρότερον, όσον οι τοπικοί αιρετοί εξαρτώνται από κόμματα. Και ποτέ δεν θα αποκτήσουν οικονομική αυτοτέλεια, εκτός μιας μοναδικής περιπτώσεως που *φαίνεται* να αγνοούν.
Υπάρχει ο μηχανισμός χρηματοδότησης των δήμων και μπορεί να ενεργοποιηθεί αν υπερισχύσει η βούληση για την ανάπτυξη του τόπου και η απεξάρτηση από τα κόμματα. Το έθνος διαθέτει πληθώρα λογαριασμών και καταπιστευμάτων. Αυτά τα κεφάλαια πιστοποιημένα παγκοσμίως από κράτη και οργανισμούς, περιμένουν κατάθεση πλήρως αιτιολογημένων, αναλυτικών μελετών και προγραμμάτων, για να χρηματοδοτηθούν στο έπακρον για 50 χρόνια, άτοκα.
Όπως φαίνεται στον ισολογισμό του 2007 για την Ελλάδα υπογράφουν οι τρεις αρμόδιοι, ο πρέσβης Αδαμάντιος Βασιλάκης, ο υπουργός οικονομικών Γεώργιος Αλογοσκούφης και ο πρόεδρος της δημοκρατίας τότε ο Κάρολος Παπούλιας. Συνολικά τα χρήματα που ανήκουν στους Έλληνες πολίτες από τον συγκεκριμένο ισολογισμό είναι 115.500.000.000.000 τρις ευρώ συν το 4% από το 1966-67 μέχρι σήμερα!!!!
Αλλά ήδη υπάρχουν 49000 μελέτες έτοιμες για χρηματοδότηση και υλοποίηση, για όλους τους δήμους της Ελλάδας, χάρις στην διορατικότητα του κ. Αρτέμη Σώρρα, προέδρου της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, που τα εξασφαλίζει με το ποσόν των 2,3 τρις.
Οι δήμαρχοι το γνωρίζουν αλλά σιωπούν.
Χρήστος Κράγιας
