Μια παγιωμένη κοινή πεποίθηση στους Έλληνες, είναι ότι η χώρα μας είναι φτωχή. Είμαστε δηλαδή μια μικρή γεωγραφική περιοχή με λιγοστούς πόρους, ορεινούς άγονους όγκους και λίγη περισσότερη θάλασσα. Ως εκ τούτου τα εισοδήματα των πολιτών και η ευεξία της οικονομίας του κράτους, αναγκαστικά περιορίζονται, οπότε η συνέχεια θα χαρακτηρίζεται από μια συντηρητική και υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής. Και οι πολίτες θα επιβιώνουν ακολουθώντας τις όποιες κρατικές-κυβερνητικές επιλογές.

Στην χώρα μας επικρατεί εδώ και 200 χρόνια ένα πολιτικό σύστημα με αδιατάρακτη συνέχεια. Ένα πολιτικό σύστημα κατοχής και καταστολής της νόησης των πολιτών, μια στρατηγική τύφλωσης και στυγνής εκμετάλλευσης των ψηφοφόρων. Βλέπουμε μια φεουδαρχική κατάτμηση των πόρων της ελληνικής γης, που επωφελούνται οι προύχοντες της οικονομίας. Συνάμα δε, αποκρύπτονται επιμελώς από την γνώση των πολιτών οι δυνατότητες εκρηκτικής εξέλιξης και ανάπτυξης. Τουτέστιν απογείωσης της οικονομίας.

Σήμερα ο αριθμός των Ελλήνων πολιτών που γνωρίζει πολλά περισσότερα από αυτά που οι κυβερνήσεις κρύβουν, είναι εντυπωσιακά μεγάλος. Και αφορμή για το άρθρο λαμβάνω από μια συνέντευξη του κ. Κωνσταντίνου Γιαζιτζόγλου, προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων. Για τους ήδη ενεργούς πολίτες είναι ωφέλιμη, για δε τους υπόλοιπους μια γερή δόση αφύπνισης. Με λίγα λόγια αλλά μεστά, μας δίδει τεράστιες πληροφορίες για τα σπλάχνα της ελληνικής γης και τις ευκαιρίες που με την κατάλληλη εκμετάλλευση, θα προσφέρουν στην εθνική οικονομία και κατά συνέπειαν στους πολίτες, ευοίωνο μέλλον.

Η ελληνική γη, φίλοι μου, κρύβει τους μεγαλύτερους ορυκτούς θησαυρούς στον πλανήτη. Ο, τι χρειάζεται η σημερινή ανάπτυξη της τεχνολογίας, της βιομηχανίας, της εξερεύνησης του διαστήματος, υπάρχει και σε ποσότητα και σε ποιότητα. Όλα τα μέταλλα, τα στοιχεία, κρίσιμες στρατηγικές ύλες που είναι γνωστές ως σπάνιες γαίες, υδρογονάνθρακες, χρυσός, γάλλιο κλπ, αφθονούν. Αυτομάτως όμως εγείρεται το ερώτημα. Γιατί η χώρα μας αντί να εκτοξευθεί στο πεδίο της εκμετάλλευσης με τις ανάλογες επιδόσεις στην οικονομία, πορεύεται σε μια κατωφέρεια;; Ποιοι λόγοι, ποιοι παράγοντες αναστέλλουν μονίμως την αναπτυξιακή πορεία της χώρας;; Θεωρώ, αγαπητοί μου, ότι γνωρίζετε την απάντηση. Το πολιτικό σύστημα και ο φαύλος κόσμος που το υπηρετεί.

Εδώ πρόκειται για μια κλοπή. Μια κλοπή τεράστιων διαστάσεων, ένα διαρκές σκάνδαλο. Ολιγάριθμοι οικονομικά ισχυροί παράγοντες του τόπου, με άγνωστη ( ;;) και ύποπτη εκκίνηση και απόκτηση κεφαλαίων, όπως και ξένοι επενδυτικοί οίκοι, θησαυρίζουν από την ελληνική γη. Συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες της γης, επιχειρούν ανεξέλεγκτα, καταστρέφουν το περιβάλλον και απολαμβάνουν τον πλούτο που μας ανήκει. Η χώρα μας έγινε βιλαέτι των αρπακτικών με τις ευλογίες του πολιτικού συστήματος και των ανθελληνικών κυβερνήσεων.

Και να που τώρα είμαι υποχρεωμένος να συγκρίνω την ήδη γνωστή και ισχύουσα ζοφερή κατάσταση, με τις προγραμματικές δηλώσεις του πολιτικού φορέα ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, για την βιομηχανία, ενέργεια και τις αναγκαίες διαδικασίες που πρέπει να ξεκινήσουμε για την βέλτιστη αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου. Είναι όντως μια αποκάλυψη που με τις κατάλληλες δράσεις και επεμβάσεις για εξόρυξη και παραγωγή, θα φέρει την ελληνική οικονομία σε περίοπτο θέση. Το μυστικό της επιτυχίας είναι η καθετοποίηση και η υπεραξία της μεταποίησης. Ο ελληνικός πλούτος δεν θα εξάγεται σε ξένες χώρες ως πρώτη ύλη για προϊόντα, παρά θα επεξεργάζεται εντοπίως. Ούτως τα βιομηχανικά προϊόντα μας, καθίστανται αυτομάτως λίαν απαραίτητα στον πλανήτη, εισφέροντας δυναμικά στην εθνική οικονομία, την ανάπτυξη του τόπου και την ευημερία των πολιτών.

Το ξεπούλημα, τέλος.

Χρήστος Κράγιας