Ένα χρόνιο πρόβλημα σκιάζει τις σχέσεις Ελλάδος-Τουρκιάς. Η κυριαρχία στο Αιγαίο. Η γείτονα χώρα, περιορισμένη στα θαλάσσια σύνορα της, νιώθει να ασφυκτιά. Βέβαια αυτά τα σύνορα καθορίστηκαν με διεθνείς συμφωνίες και υπογράφτηκαν από τα δύο μέρη. Πέραν όμως αυτών, η ιστορία απαντά εκκωφαντικά στις αξιώσεις της Τουρκίας. Η οποία Τουρκία δεν αποδέχεται το δίκαιο των θαλασσών και η μόνη χώρα με θάλασσα που δεν το έχει υπογράψει.
Πριν 20-25 χρόνια οι δύο χώρες ξεκίνησαν διπλωματικές επαφές με χαμηλού επιπέδου στελέχη, για να φτάσουν σε υψηλότερα κλιμάκια. Είναι το σχέδιο *Μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, Μ.Ο.Ε.*. Αυτή η τακτική όμως μέχρι σήμερα δεν επιφέρει καμία θετική εξέλιξη για την Ελλάδα. Αυτό διότι σε κάθε συνάντηση η Τουρκία θέτει νέους όρους και απαιτήσεις. Που σημαίνει ότι οι προηγούμενες απαιτήσεις ικανοποιήθηκαν και από θέση ισχύος αυξάνει τις πιέσεις. Επίσης φανερώνει ότι η ελληνική πλευρά συνεχώς υποχωρεί και ενδίδει στην τουρκική αδιαλλαξία.
Θάλασσα, γη και αέρας είναι ο τόπος μας, το σπίτι μας, η αέναη ύπαρξη μας ως κρατική οντότητα και εθνική συνέχεια. Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας δια παντός μέσου, αταλάντευτα σε μια εθνική γραμμή, θέτοντας πειστικά προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν υπάρχει περίπτωση μείωσης συνόρων και απεμπόλησης κυριαρχίας. Αυτό είναι το νόημα και η εφαρμογή της εξωτερικής πολιτικής.
Το ερώτημα που γεννάται είναι αν οι ελληνικές κυβερνήσεις τηρούν αυτές τις αρχές. Μέτα λύπης μας όμως βλέπουμε μια διαχρονική υποχώρηση των ελληνικών αρχών στις μεταξύ των δύο χωρών σχέσεις. Η τουρκική πλευρά παρουσιάζεται πολιτικά συμπαγής και με σταθερές βλέψεις. Το δε ελληνικό κράτος, αναλόγως της εκάστοτε κυβέρνησης και των πολιτικών ιδεολογιών, αλλάζει πλεύση με καταστροφικές συνέπειες και απώλεια διπλωματικών ερεισμάτων.
Η σημερινή κυβέρνηση ξεπέρασε κάθε όριο δουλικότητας. Το συμβάν στην Κάσο υποβαθμίστηκε δεόντως για να μην φανεί η ανεπάρκεια και η μη τήρηση του δικαίου των θαλασσών. Το οποίον δίδει το δικαίωμα στην Τουρκία να εκδώσει Navtex, για τον μεταξύ Χίου και Λέσβου θαλάσσιο χώρο, προκειμένου να γίνουν έρευνες από ελληνικής πλευράς. Η Τουρκία αμφισβητεί την κυριαρχία μας και απαιτεί σύμφωνη δική της γνώμη και άδεια. Η απάντηση βέβαια με αντί navtex δεν σώζει την κατάσταση.
Η Ελλάς σήμερον πανθομολογουμένως δεν δύναται να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που προκύπτουν με τις γειτονικές χώρες. Τα γεγονότα πείθουν ότι υστερούμε τραγικά σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, η οποία πρέπει να ξεκινά από κοινές τοποθετήσεις όλου του πολιτικού κόσμου. Η αυξανόμενη ένταση από την απέναντι πλευρά δεν συνενώνει τα κόμματα σε κοινό πυρήνα εναντίον των εξωτερικών επιβουλεύσεων. Το καλώδιο είναι η πρόφαση, ο 25ος μεσημβρινός που χωρίζει το Αιγαίο στην μέση, είναι το κρίσιμο σημείο.
Απουσιάζουν η πυγμή και η αποφασιστικότητα, απουσιάζει η θέληση και ανάγκη να δείξουμε την σθεναρή υποστήριξη των εθνικών θεμάτων. Απουσιάζει η ομογενοποίηση σε καταστάσεις αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας. Το πιστοποιεί η κυβερνητική θέση της μειοδοσίας στα φλέγοντα θέματα και η πλήρης απουσία της αντιπολίτευσης που αντί να ελέγξει και να ψάξει την κυβέρνηση, σπαράσσεται αυτήν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, από εσωκομματικές διενέξεις και ίντριγκες. Κοινώς δια της απουσίας της η αντιπολίτευση, κάνει πλάτες και αβαντάρει τις ατέρμονες επαφές και την παράξενη, προσεχώς, συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν, που βάσει παρελθόντος, δεν πρόκειται να φέρει κάτι θετικά νεότερον.
Η αδήριτος ανάγκη επικαιροποίησης των εθνικών μας δικαίων, της ιστορίας και της διπλωματικής θωράκισης της χώρας, της αποστολής αυστηρών μηνυμάτων προς αμφισβητίες, για τον σημερινό πολιτικό κόσμο της πατρίδας μας είναι αμελητέα κατάσταση που υποβαθμίζεται συστηματικά.
Οι πολιτικοί νάνοι αδυνατούν να συλλάβουν και να εκτιμήσουν ορθώς τα τρέχοντα γεγονότα, πόσον μάλλον να αναπτύξουν τους διπλωματικούς μοχλούς που τοποθετούν την Ελλάδα σε περίοπτο θέση με την εξωτερική της πολιτική.
Συμπέρασμα:
Ένα σοβαρό κράτος απαιτεί εθνική κυβέρνηση με ξεκάθαρες απόψεις και εξωτερική πολιτική που σέβεται την εθνική κυριαρχία, την ιστορία και απολαμβάνει την διεθνή αποδοχή και εκτίμηση.
Χρήστος Κράγιας