Συνηθίζουμε όταν αναφερόμαστε στον ελληνικό πολιτισμό και στους προπάτορες, να χρησιμοποιούμε τα επίθετα αρχαίος, αρχαίοι. Δηλαδή σε κάτι παλαιό, πολύ πίσω στον χρόνο. Γιατί όμως, αφού δεν κάνουμε το ίδιο και για τους Αιγυπτίους ή τους Κινέζους;; Απλά, φίλοι μου, διότι αυτές οι εκφράσεις επικράτησαν ύπουλα και επιβλήθηκαν για να ξεχάσουμε την ιστορία και την σύνδεση με τους προγόνους. Έπρεπε να αποκοπεί η συνέχεια τού Έθνους, ώστε η διαχείριση μας να είναι εύκολη από τους εχθρούς μας. Έπρεπε η αρχή μας να περάσει στην λήθη. Τίποτα δεν είναι παλαιό και αρχαίο. Όλα είναι σημερινά και ζωντανά, όλα σύγχρονα, όσον κι αν ενοχλούν κάποιους.
Οι επιστήμες πού αφορούν όλο το φάσμα τού βίου μας, αρχή και βάση έχουν τους Έλληνες. Ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του ζουν ανάμεσα μας στα μαθηματικά. Σωκράτης και Πλάτων συνεχίζουν τους περιπάτους και διαμορφώνουν την ψυχή μας. Ο Αριστοτέλης απασχολεί και ενδιαφέρει πιεστικά την NASA. Αισχύλος, Ευριπίδης, Σοφοκλής, δίνουν σήμερα μαθήματα στη κοινωνία και ο Αριστοφάνης δίνει την χαρούμενη, αλλά με νόημα, πλευρά της ζωής μας. Ο επιστημονικός κόσμος ταλαιπωρείται από τον Όμηρο, αφού η αποκωδικοποίηση Ιλιάδας και Οδύσσειας είναι το μεγάλο στοίχημα. Στην Αθήνα εγκαθιδρύθηκε η Δημοκρατία πού σήμερα δυστυχώς υπάρχει μόνον κατ’ όνομα στον πολιτικό κόσμο. Η ρητορική είναι έργο τού Ισοκράτη, Λυσία, Αντιφών και η ιατρική ανατρέχει στον Ιπποκράτη. Υπατία, Αρήτη, Διοτίμα που τιμούνται για την φιλοσοφική τους σκέψη. Και όταν κοιτάμε προς το διάστημα εμφανίζεται ο Ερατοσθένης, Αναξιμένης, Αναξίμανδρος.
Μία επίσκεψη στα μεγάλα μουσεία τού εξωτερικού φανερώνει την ασύλληπτη ομορφιά των ελληνικών εκθεμάτων. Λούβρο, Βρετανικό μουσείο, Αγία Πετρούπολη, Βερολίνο, φωνάζουν σήμερα ποια είναι η Ελλάδα. Επομένως οι όροι αρχαίος-αρχαίοι καταργούνται, φεύγει ο αόριστος και όλα συμβαίνουν σε χρόνο ενεστώτα. Γι’ αυτό άλλωστε έρχονται οι ξένοι επισκέπτες, για να θαυμάσουν το ελληνικό κάλλος, αυτά πού απέμειναν μετά από ληστείες, τυμβωρυχίες και άλλες καταστροφές.
Η Ολυμπία προκαλεί τό ενδιαφέρον μυρίων τουριστών, ο ιερός βράχος με τον Παρθενώνα κρατάει τά σκήπτρα, Φαιστός Κνωσός προσελκύουν ποτάμια επισκεπτών. Και με λύπη θα σταθώ στην πρόσφατη κατάρρευση στην ανατολική πτέρυγα τού ανακτόρου, τής τοιχογραφίας με τά δελφίνια. Ευτυχως πρόκειται για τοιχογραφία που χρονολογείται από τη δεκαετία του ‘60 και είναι αντίγραφο της πρώην αναστήλωσης του Άρθουρ Έβανς καί τό πρωτότυπο βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου.
Καιρός τώρα να πούμε μερικές αλήθειες. Εκμεταλλευόμαστε μαζικά τον ελληνικό πολιτισμό, αυτά πού δημιούργησαν οι πρόγονοι, αλλά το τραγικό είναι ότι η συντήρηση αυτών και η αέναη παρουσία στον πλανήτη, αφέθηκε σε ερασιτέχνες πού προσποιούνται τους υπουργούς, τους κυβερνήτες. Η φύλαξη, διατήρηση των ευρημάτων λίγο ενδιαφέρει τους πολιτικούς, αφού γι’ αυτούς η Ελλάδα είναι χώρος ιδιοτελών διαθέσεων, τόπος πλουτισμού από άνομες διαδικασίες. Όπως εγκαταλείφθηκε η υγεία, παιδεία, ασφάλεια, έτσι την ίδια τύχη έχει και η πολιτισμική μας κληρονομιά. Η ταυτότητα μας εξοργίζει τους απανταχού εχθρούς, αφού αδυνατούν να σβήνουν την φλόγα της ελληνικότητας
Άρα, πρέπει να πάρουμε θέση, να αναλάβουμε ευθύνες και υποχρεώσεις, να δράσουμε επιτέλους για την Ελλάδα, για το Έθνος. Ο σημερινός πολιτικός συρφετός απέχει από εθνικού ενδιαφέροντος καταστάσεις και προβλήματα, πράγμα πού σημαίνει ότι μόνον κάτι νέο θα ανασυγκροτήσει την πατρίδα μας πάνω σε εθνικές βάσεις. Και αν, αγαπητοί μου αγωνιάτε για το μέλλον μας, την συνέχεια τού γένους και της ιστορίας, αρκεί να κοιτάξετε προς την ΕΛΛΉΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.
Πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, από όποια πλευρά κι αν το δείτε, με τις πρωτοποριακές θέσεις πού καταθέτει, εξασφαλίζει για την Ελλάδα ένα λαμπρό, ευοίωνο μέλλον. Η πατρίδα ανεβαίνει στο απόγειο και τοιχογραφίες σαν της Κνωσού δεν θα ξαναπέσουν.
Μενέλαος
