Εκ του υπουργείου Παιδείας πληροφορούμεθα ότι ιδρύονται ανά την επικράτεια 22 πρότυπα Δημόσια Ωνάσεια Σχολεία(ΔΗΜ.Ω.Σ.). Το ανακοίνωσε ο αρμόδιος υπουργός, έμπλεος ικανοποίησης και υπερηφάνειας. Έρχεται και ο πρωθυπουργός περιχαρής και προσθέτει για “περιζήτητα σχολεία”, χαρισματικούς μαθητές και ίσες ευκαιρίες.
Εκ πρώτης όψεως, για την πλειονότητα των πολιτών, αυτά τα σχολεία, τα Ωνάσεια, ως θα ονομάζονται εφεξής, ακούγεται θετικά. Αυτή όμως η πρώτη εντύπωση καταρρίπτεται από μια σειρά σοβαρών ενστάσεων. Η εκπαιδευτική κοινότητα, ιδίως μέσω του προέδρου της Ένωσης συλλόγων γονέων και κηδεμόνων Κορδελιού-Εύοσμου, επισημαίνει τον κίνδυνο που ελλοχεύει για την συνέχεια ύπαρξης των ήδη λειτουργούντων σχολείων και των επί των θυρών κατάληψη, ως αντίδραση των μαθητών.
Αντιφάσεις και σκοτεινά σημεία φανερώνει και η παρέμβαση Μητσοτάκη. Ομιλεί για περιζήτητα σχολεία, υποβιβάζοντας αυτομάτως τα υπάρχοντα. Αναφέρεται σε χαρισματικών παιδιά, ως οι υπόλοιποι μαθητές να είναι τελευταίας κατηγορίας. Και πως η μαθητιώσα νεολαία θα απολαμβάνει ίσων ευκαιριών;; Ιδού το μεγάλο ατόπημα.
Κυρίες και κύριοι, ευρισκόμενα εμπρός από ένα εκπαιδευτικό πραξικόπημα. Οι θεωρητικοί της παιδείας, διαχωρίζουν τα παιδιά μας σε κατηγορίες. Πατρίκιοι και πληβείοι επανέρχονται τον 21ον αιώνα. Τα Ωνάσεια θα χρηματοδοτηθούν από ωκεανό ευρώ με αμφίβολα αποτελέσματα και διαδικασίες. Θα εξοπλιστούν δε με τελειότητα μέσα και ειδικά εκπαιδευμένους δασκάλους.
Και ερωτώ: Το υπόλοιπο εκπαιδευτικό σύστημα πως θα λειτουργεί;; Διότι ουδεμία αναφορά γίνεται για την απογοητευτική του κατάσταση. Σχολειά πεπαλαιωμένα, ταβάνια που πέφτουν, εγκαταστάσεις καλοριφέρ που σκάνε ως χειροβομβίδες, προσωπικό βαριεστημένο, κατευθυνόμενη γνώση αντί παιδείας, μαθητές χαμένοι στην κρατική αδιαφορία, την συνεχή αλλαγή κατευθύνσεων και προγραμμάτων, παιδεία δωρεάν μόνον προεκλογικά. Αντιλαμβάνεστε σαφώς πλέον ότι η παιδεία είναι προνόμιο για λίγους. Διαχωρίζονται οι ευφυείς και οι υπόλοιποι ας πορευτούν όπως μπορούν. Καταφανής απόδειξη δύο ταχυτήτων.
Οι μέχρι τώρα διαπιστώσεις μας για την παιδεία στην χώρα μας, είναι θλιβερές. Γνωρίζουμε τις ελλείψεις, το ισχνό ποσοστό στον κρατικό προϋπολογισμό, την ανακολουθία υποσχέσεων και πραγματικότητας. Στέλνουμε τα παιδιά μας στο σχολείο, όμως το φροντιστήριο είναι υποχρεωτικό και εξοντωτικό οικονομικά. Τα σχολεία πρέπει να διακρίνονται για την σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, πλούσια χρηματοδότηση. Ένα σύστημα παιδείας επί τη βάσει μιας Αξιακής αρχής, απογειώνει την νόηση των νέων και τους ωθεί στην επιτυχία.
Η παιδεία είναι αποκλειστικά θέμα του κράτους που δεν αφήνει κενά. Κενά που όμως, όλως παραδόξως, έρχονται να καλύψουν ιδρύματα με βαρύγδουπα ονόματα και τίτλους. Η παιδεία απαιτεί ξεκάθαρες τοποθετήσεις, παρακολουθεί κάθε πτυχή της ολοένα αυξανόμενης τεχνολογίας και προασπίζεται νομοθετικά, δεόντως. Τα διάφορα ιδρύματα που διαφημίζονται ως πάροχοι καλύτερης παιδείας, κινούνται εντός σκοτεινού πλαισίου, σχεδιάζουν δικούς τους δρόμους και φυσικά οι πόροι τους είναι ξεκάθαρα κρατικοί. Όσον αφορά δε προεδρεία και ηγεσίες αυτών, συγκαταλέγονται στους φίλους και ημέτερους των πολιτικών.
Το βρίσκεται Δίκαιον αυτό;; Αμφιβάλλω, διότι θεωρώ τον Έλληνα πολίτη ενημερωμένο πλέον εντός της πραγματικότητας που εξανίσταται από τους διαχωρισμούς και τις στρεβλές κατευθύνσεις που η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλλει.
Χρήστος Κράγιας
