Κατά καιρούς δημοσιοποιούνται εργασίες και αποτελέσματα μελετών που αφορούν γενικά την εργασία στον πλανήτη. Και όσα μαθαίνουμε δεν είναι ευχάριστα. Ένας οργανισμός ονόματι State of the global workplace report 2023, ενσκήπτει στο θέμα και μας εκπλήσσει δυσάρεστα με τις αποκαλύψεις.
Ένα νέο στοιχείο που εμφανίζεται είναι η*σιωπηλή παραίτηση* (Quiet quitting) των εργαζομένων. Και αυτός ο νέος όρος στις εργασιακές σχέσεις, αναδεικνύει τα σημερινά προβλήματα. Ο εργαζόμενος αποφεύγει να δώσει τα μέγιστα στην εργασία του και απλά εξαντλεί το ωράριο με τα λίγα απαραίτητα.
Αυτή η διαπίστωση τείνει να γίνει καθεστώς και οι λόγοι πολλοί και εμφανείς. Πρωτίστως όμως πρέπει να εννοήσουμε τι σημαίνει εργασία και πως σήμερα την προσλαμβάνουν οι άνθρωποι. Η εργασία με τις σημερινές συνθήκες έγινε δουλειά και εδώ είναι το μέγα λάθος.
Η εργασία είναι τα απαραίτητο εργαλείο για μια ευοίωνη συνέχεια του βίου μας. Βασικά είναι πηγή δημιουργίας, πνευματικής ή χειρωνακτικής. Αυτό το καταλαβαίνουμε, αλλά;; Δυστυχώς οι σχέσεις εργασίας, το πεδίο αφεντικού-υπαλλήλου, διέγραψαν κάποτε μια τροχιά ανοδικής πορείας και κατόπιν κατέληξαν σε κινούμενη άμμο. Και καθώς ο πλανήτης ολοένα και περισσότερον κινείται σε πλαίσια αποκλειστικά οικονομικών όρων, το τέλμα βαθαίνει.
Οι εργαζόμενοι λόγω μειωμένων αμοιβών, αποδίδουν λιγότερο. Αλλά οι απαιτήσεις της ζωής εντείνονται και έπεται αυτών μια σειρά κοινωνικών αντιθέσεων, παρενεργειών και ασθενειών.
Μειωμένη αυτοπεποίθηση, ψυχολογική πίεση, κατάθλιψη και αυτοκτονίες. Απουσία οράματος για περαιτέρω ανάπτυξη και δημιουργία, όπως και καταξίωση στην κοινωνία. Η περιθωριοποίηση εμφανίζεται και επιτείνεται από τις κυβερνητικές επιλογές των επιδομάτων, που στοχεύουν στον έλεγχο της μάζας και την εξάρτηση της από τους πολιτικούς παράγοντες. Οι νέες εργασιακές εφαρμογές επιβραβεύουν τους λεγόμενους *golden boys* που αποφέρουν κέρδη στον εργοδότη, αλλά ο απλός εργαζόμενος, αν και έχει τα προσόντα, παραμένει φτωχός και η ποιότητα της ζωής του είναι ερωτηματικό.
Το 44% θεωρεί την εργασία στοιχείο άγχους, το 51% ψάχνει νέα εργασία και μένει στην ανεργία μέχρι να την βρει, αν την βρει ποτέ. Η εργασία δεν δίδει χαρά πλέον και προκύπτει στασιμότητα της ατομικής ανάπτυξης. Έτσι εμφανίζονται τα εξής επακόλουθα που δυσμενώς συμβάλουν στην απαισιοδοξία.
Η μειωμένη εργασία, part time, εκτός των μειωμένων αποδοχών, παρέχει και μειωμένη ασφάλιση, με αποτέλεσμα την διαρκή έντονη αίσθηση έλλειψης ασφαλείας και αντιμετώπισης θεμάτων υγείας. Και η μειωμένη ασφάλιση οδηγεί τον άνθρωπο στο ερώτημα τι ύψους σύνταξη θα λάβει. Είναι σοβαρότατα αυτά τα θέματα, αλλά δυστυχώς ουδέποτε σκεφτήκαμε πως προέκυψε αυτή η αλυσίδα που κυριολεκτικά περισφίγγει τους ανθρώπους.
Κοινή διαπίστωση.
Η αναξιοκρατία κρατεί και προσβάλει την αξιοπρέπεια. Τα πραγματικά προσόντα στην πλειονότητα δεν λαμβάνονται υπόψη για την αμοιβή, την αποτίμηση της εργασίας. Οι άνθρωποι αναγκάζονται από τις συνθήκες να στρέφονται σε άλλη εργασία και να απαξιώνονται. Άτομα ατάλαντα καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας που ανήκουν σε άλλους και οι ανισότητες μεγαλώνουν. Η κοινωνική αδικία εμφανίζεται αδυσώπητη και τα εργασιακά γκέτο καταργούν κάθε μέτρο ηθικής.
Πάμε, λοιπόν, στο δέον.
Οποίος εργάζεται πρέπει να αμείβεται. Απόλυτη καταξίωση των προσόντων. Επιλογή εργασίας που προσφέρει ατομικά και στο σύνολον. Η αμοιβή δεν είναι μόνον γεμάτο ψυγείο ή νέο αυτοκίνητο, αλλά απογειώνει τις πνευματικές ικανότητες και ανησυχίες του ατόμου. Η καθιέρωση πλέγματος υγιούς σχέσης εργοδότη-εργαζόμενου, καθιστά την κοινωνία εύρυθμη.
Η αναζήτηση ευκαιριακής εργασίας παύει, η ασφάλιση ακολουθεί τους κανόνες του δικαίου και όταν έρθει η ώρα της σύνταξης, η απόλαυση κόπων μιας ζωής, προωθεί και το προσδόκιμο ζωής.
Αυτά πρεσβεύει εν ολίγοις η ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.
Συμφωνείτε;;
Τότε καλώς ήρθατε στην εγκαθίδρυση της ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, με νόμους, αρχές και αξίες.
Με την λάμψη του ΔΙΚΑΊΟΥ.
Χρήστος Κράγιας
