Όπως μας πληροφορεί η eurostat με ανάρτηση στην ηλεκτρονική σελίδα της για τις μέσες αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων στις 27 χώρες-μέλη τής Ε.Ε., υπάρχει μία χαοτική διαφορά στην περίπτωση της Ελλάδας, η οποία κατατάσσεται στην τελευταία θέση. Ελλάς 1138, Λουξεμβούργο 6612.
Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή με ειλικρινή διάθεση. Εδραιώθηκε στην χώρα μας μία εντύπωση που φέρνει σε αντιπαράθεση, για να μην πω έχθρα, τους δημόσιους με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους. Οι πρώτοι θεωρούνται ως ανωτέρας κλάσης εργαζόμενοι, αφού είναι μόνιμοι, καλοπληρωμένοι και φροντίζει γι’ αυτούς το κράτος. Ο ιδιωτικός βλέπει τον δημόσιο με μισό μάτι, αλλά πάλι αναζητά θέση στο δημόσιο για ξεκούραστη δουλειά, βόλεψη και τεμπελιά. Και εδώ εντοπίζεται μία κατάσταση πού προέκυψε από μία δόλια τακτική των κυβερνήσεων, ώστε αυτή η τοξική αντιπαλότητα να κρατάει δέσμιους και τούς δύο κλάδους εργαζομένων.
Και ποια είναι η αλήθεια;;
Και οι δύο είναι προδομένοι και ριγμένοι μισθολογικά. Δημόσιοι και ιδιωτικοί μισθοί δεν διαφέρουν. Διαρκούν για 15 ημέρες και μετά νηστεία. Οι κυβερνήσεις καλλιέργησαν αυτό το κλίμα, οι εργαζόμενοι των δύο τομέων έγιναν εχθροί και τώρα είναι εύκολο για τους πολιτικούς να παίζουν το παιχνίδι τού *διαίρει και βασίλευε*.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι στην συντριπτική πλειοψηφία αδικημένοι, αποτελούν το εργαλείο της πολιτικής των υποσχέσεων και παροχών και λοιδορούνται ως βολεμένοι και προνομιούχοι. Η άρση της μονιμότητας πού βήμα-βήμα έρχεται και γι αυτούς, θα δυσχεράνει έτι περισσότερον την μελλοντική τους πορεία, αφού το κράτος θα τους στείλει στην ελεύθερη αγορά εργασίας.
Ο ιδιωτικός υπάλληλος δεν βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση. Ο εργασιακός μεσαίωνας με τις μικρές αμοιβές, τα ελαστικά ωράρια, την μειωμένη ασφάλιση και τον κίνδυνο της ανεργίας, είναι πλέον καθεστώς με τις ευλογίες τού κράτους. Η δε ζυγαριά, όπως αντιλαμβάνεστε, για τον δημόσιο και ιδιωτικό υπάλληλο είναι η ίδια.
Αγνοούν ότι βαδίζουν δίπλα-δίπλα, με ένα καθεστώς εχθρικό προς αυτούς και σκοτώνονται μεταξύ τους. Και είναι τελικά θύματα τού αχρείου κράτους πού είναι ο μοναδικός φταίχτης όλων των δεινών τής κοινωνίας. Η ανασφάλεια σκιάζει τους πάντες και τα πάντα. Γιατί, λοιπόν, βρισκόμαστε με το δάχτυλο στην σκανδάλη, έτοιμοι εναντίον αλλήλων;; Γιατί εποφθαλμιούμε και αδίκως ως αποδεικνύεται, τους συνανθρώπους μας;;
Διότι στηρίζουμε με μία ακατανόητη επιμονή ένα φαύλο κράτος. Διότι απουσιάζει η νόηση και λογική, η δικαιοσύνη και η αλήθεια, η αφθονία και η αρετή. Η ισότητα όλων των πολιτών είναι θεμελιώδους σημασίας για την δικαιωματική απόλαυση υλικών και πνευματικών αγαθών. Και όλες αυτές τις προϋποθέσεις πού ενδόμυχα αναζητάς αλλά παραδόξως διστάζεις, θα βρεις στην ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ.
Μενέλαος
