Για να ασχοληθούμε με την Συρία, καλόν είναι πρωτίστως να δούμε περιληπτικά το διεθνές περιβάλλον, έτσι όπως διαμορφώνεται μέσω του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η κοινωνία των Εθνών, μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, εξελίχθηκε ως ΟΗΕ. Σκοπός η ΕΙΡΗΝΗ δια όλων των μέσων. Σκοπός να αποφευχθούν νέοι πόλεμοι μέσω της ομογενοποίησης των κρατών του πλανήτη στον οργανισμό και βεβαίως δια της διπλωματίας. Κατ’ αρχάς ακούγεται και προσλαμβάνεται από τον παγκόσμιο πληθυσμό ως η μοναδική προοπτική, ώστε ο πλανήτης να μην βρεθεί εντός πολεμικών συρράξεων.
Ένα εκ των τμημάτων του ΟΗΕ είναι και το Συμβούλιο Ασφαλείας (Σ.Α.), που απαρτίζεται βασικά από 5 μόνιμα μέλη, ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Αγγλία, Κίνα. Δηλαδή ως σαφώς αντιλαμβανόμαστε, οι κραταιοί στρατιωτικοί και οικονομικοί αυτοί συντελεστές, θα συνεργάζονται για την ομαλότητα. Όμως ετέθη και το θέμα του βέτο. Οπότε όταν δεν υπάρχει ομοφωνία, όταν ένας προβάλει βέτο, όλα ακυρώνονται και οδηγούνται σε διπλωματικές καλένδες, δηλαδή στο μηδέν(δείτε το βίντεο).
Ο κ. Γκουτέρες προΐσταται σήμερον όλων των υπηρεσιών του ΟΗΕ. Σημαντικότατη και εξέχουσα θέση και τα όσα δηλώνει κατά καιρούς, πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Και εξαιτίας των πρόσφατων γεγονότων στην Συρία, τα οποία αρχήν έχουν το 1982, εμφανίζεται ενώπιον του πλανήτη και ομολογεί: Ο ΟΗΕ απέτυχε.
Συλλογικά τα μέλη του οργανισμού ουδέν προσέφεραν ώστε η Συρία, εντός εμφυλίου πολέμου από το 2011, να αποκτήσει με πολιτικές διαδικασίες την οντότητα αυτή, που θα εξασφαλίζει για τους πολίτες της, μια πορεία βάσει των ανθρώπινων αξιών και δικαιωμάτων. Αδυναμία αποκλιμάκωσης εμφυλίων πολεμικών εντάσεων και παντελής περιφρόνηση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Αυτή η οδυνηρή παραδοχή μας προβληματίζει.
Γιατί άραγε;; Που σκοντάφτει η ειρήνη στον πλανήτη;; Η απάντηση είναι απλή και πασιφανές. Τα 5 μόνιμα μέλη του Σ.Α. αδυνατούν να συνεννοηθούν, αφού για στρατιωτικούς και οικονομικούς λόγους, τα συμφέροντα αντικρούονται, οπότε με το βέτο παύει η συζήτηση. Συνέπεια αυτού, οι αρχές και το καταστατικό του ΟΗΕ, που είναι δεσμευτικές, πάει περίπατο και η διεθνής ειρήνη εκτιμάται ανάλογα από τους παίκτες του παζαριού.
Είναι όντως οδυνηρή η διαπίστωση αυτή της αδυναμίας εφαρμογής των αποφάσεων του ΟΗΕ. Προβληματίζει το παγκόσμιο κοινό, αφού οι περιφερειακοί πόλεμοι και οι τοπικές συρράξεις, δυνητικά μπορούν να πυροδοτήσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο.
Τα 5 μόνιμα μέλη του Σ.Α, είναι και οι ισχυρότερες χώρες στρατιωτικά και οι οικονομίες τους υπερέχουν. Και είναι κοινό μυστικό, αντί να ενδιαφέρονται για την ειρήνη, φροντίζουν διαχρονικά να στήνουν εστίες εντάσεων, με σκοπό οι ζώνες επιρροής τους, να αυξάνονται και να ισχυροποιούνται.
Η Συρία είναι το σημερινό παράδειγμα, που εξηγείται αποκλειστικά με οικονομικούς λόγους, όπως και άλλα γεγονότα του παρελθόντος. Οι αποικιοκράτες ζουν και βασιλεύουν. Και κλέβουν πόρους κρατών, καταστρέφουν οικονομίες και φτωχοποιούν κοινωνίες. Έξω από αρχές και αξίες, οι πολεμοχαρείς επιλογές τους, οδηγούν τον πλανήτη σε κλυδωνισμούς. Άνθρωποι δολοφονούνται, οι φλόγες των πολέμων κατακαίουν και καταπατούν το διεθνές δίκαιον και οι πολίτες στον κόσμο, κοιτούν απαθείς, εφ’ όσον τα διεθνή εγκλήματα είναι μακριά τους.
Αποδεικνύεται, δυστυχώς, ότι η ειρήνη δεν εξασφαλίζεται από ολίγους *ισχυρούς*. Μόνον όταν ωριμάσουμε ως Άνθρωποι παντού στον πλανήτη, εμείς οι ίδιοι μπορούμε να παγιώσουμε την ειρήνη.
Όλα τα άλλα είναι ανούσιες φιλολογίες.
Χρήστος Κράγιας
