Η πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) για την σύλληψη των Μπενιαμίν Νετανιάχου(Πρωθυπουργού του Ισραήλ), Γιοάβ Γκάλαντ (πρώην υπουργού Άμυνας) και του στελέχους των τρομοκρατών της Χαμάς Μοχάμεντ Ντέιφ, προκάλεσε θύελλα στην διεθνή διπλωματία. Έξαλλοι οι Εβραίοι, εξαπολύουν μύδρους κατά της απόφασης της Χάγης και υπεραμύνονται των πρακτικών που εφαρμόζουν στην Γάζα και την ευρύτερη περιοχή. Ο ταραξίας που του *έχτισαν σπίτι* στην Μέση Ανατολή, αισθάνεται αδικημένος, πνέει μένεα κατά του ΔΠΔ και κατά την προσφιλή του συνήθεια αναφέρεται στον αντισημιτισμό, για λόγους διασποράς εντυπώσεων.
Η κυβέρνηση του Τελ Αβίβ θεωρεί επιβεβλημένη την αντιμετώπιση των Παλαιστινίων, με κάθε μέσον. Βλέπει παντού απειλές και προχωρά σε πολεμικές επιχειρήσεις που όλοι γνωρίζουμε και που προκάλεσαν χιλιάδες θανάτους αμάχων και ανυπολόγιστες καταστροφές πόλεων και υποδομών. Η λωρίδα της Γάζας, παρεμπιπτόντως, εφάπτεται της Αν. Μεσογείου και κατέχει ΑΟΖ πλουσιότατη σε φυσικό αέριο.
Αυτή η απόφαση του ΔΠΔ ξεσήκωσε, όπως ήταν φυσικό και τις αντιδράσεις του διεθνούς ισραηλιτικού λόμπι, που ως γνωστόν ασκεί μεγάλη πολιτική επιρροή σε κυβερνήσεις, διαχειρίζεται παγκόσμιους οικονομικούς κολοσσούς και ελέγχει τον παγκόσμιο τύπο. Οι κραυγές των Εβραίων ακούστηκαν παντού και έτυχαν ανάλογου υποδοχής. Έτσι διακρίνουμε κράτη που άμεσα συμφώνησαν με το ΔΠΔ, αλλά αντέδρασαν αρνητικά (ΗΠΑ), αλλά το επεξεργάζονται, όμως ο Ζοζέφ Μπορέλ, ίσως διότι απέρχεται των καθηκόντων του ως επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, υποστηρίζει την απόφαση.
Εδώ έχουμε έναν πόλεμο στην Παλαιστίνη. Οι φυτεμένοι στην περιοχή Εβραίοι με την συνδρομή της Δύσης (Αγγλία και ΗΠΑ), προκαλούν μονίμως τους αραβικούς πληθυσμούς που είναι γύρω τους. Αυτό το τεχνητό κράτος αρνείται πεισμόνως να δεχθεί ότι και οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται να έχουν το δικό τους κράτος, ως γηγενείς. Ούτως ξεκίνησαν και συνεχίζονται οι εχθροπραξίες σ’ αυτήν την γειτονιά. Και είναι εμφανέστατη η απουσία δικαίου. Το δίκαιον το οποίον προσλαμβάνεται όμως αναλόγως των τοπικών, φυλετικών, στρατιωτικών και οικονομικών παραγόντων και συμφερόντων.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός είναι μια οιονεί κοινωνία που πρέπει να κυριαρχείται από την έννοια της ισχύος και απόδοσης δικαιοσύνης προς τα προσβαλλόμενα μέλη. Είναι μια παγκόσμια παραδοχή και έχει θεσπιστεί το Διεθνές Δίκαιον και πολλές διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις. Το ζητούμενον είναι η εφαρμογή αυτού, που όμως συστηματικά παραβιάζεται. Όπως σε κάθε κρατική οντότητα, σε κάθε ευνομούμενη Πολιτεία, απειλή και προσβολή εναντίον μέλους της σημαίνει το αυτό και προς ολόκληρο το κράτος, το ίδιο εξυπακούεται ότι πρέπει να ισχύει διεθνώς.
Η σημερινή κατάσταση στην Γάζα αναδεικνύει την αδικία που προκύπτει από την αδικοπραξία του Ισραήλ. Αν θέλουμε να υποστηρίξουμε την συνεχή διατήρηση της ειρήνης, πρέπει να αποδεχτούμε και τις αξίες και αρχές που συντηρούν την ειρήνη και ο, τι απορρέει από αδικοπραξίες και εχθρικές πρακτικές. Η δικαιοσύνη σκοπό έχει να διορθώνει παρεκκλίσεις, όπως και να διανέμει στους υπαίτιους εγκληματικών πράξεων τις ευθύνες. Και οπωσδήποτε την επιβολή ποινών, προς αποκατάσταση του δικαίου προς κάθε κατεύθυνση.
Οι άναρθρες κραυγές και αντιδράσεις του Ισραήλ, ουδόλως επηρεάζουν και δεν αλλάζουν την διεθνή κοινή γνώμη. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Γάζα και τώρα στον Λίβανο, προκάλεσαν μια γενοκτονία. Αυτό είναι αναμφισβήτητο και οι μόνοι που δεν το παραδέχονται είναι η αιμοσταγής κυβέρνηση του Νετανιάχου και οι δυτικοί του σύμμαχοι. Και είναι η πολλοστή φορά που το Διεθνές Δίκαιον παραβιάζεται κατά το συμφέρον των ισχυρών του πλανήτη.
Χρήστος Κράγιας
