Η πρώτη μεγάλη πολιτική κατάρρευση ήταν αυτή του ΠΑΣΟΚ. Από κυβερνών κόμμα, έπεσε στον πάτο. Αλλαγές αρχηγών, αλλαγές ονομασίας, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο. Βέβαια ευελπιστούν οι πρασινοφρουροί και οι νοσταλγοί του Ανδρέα, ότι θα αναλάβουν ξανά τα ηνία της διακυβέρνησης της χώρας. Τους αφήνουμε στον κόσμο τους.

Όμως το κενό της κεντροαριστεράς και του σοσιαλισμού, έπρεπε να καλυφθεί, ώστε να υπάρχει στην κοινή γνώμη ένας άλλος πόλος, απέναντι στην διαχρονική δεξιά.

Οι διεθνείς διαχειριστές της πολιτικής κατάστασης σ’ όλον τον πλανήτη, για να προστατέψουν τα συμφέροντά τους, αποφάσισαν να αναδείξουν ένα κόμμα του 3%, σε κυβέρνηση. Και τα κατάφεραν λίαν ευκόλως, αφού δεν ήταν δύσκολο να πείσουν ένα εκλογικό σώμα, ότι το μέλλον του ήταν ο ΣΎΡΙΖΑ. Έτσι φτάσαμε σε όλα όσα ζήσαμε με τους κομμουνιστές. Κάθε προϊόν έχει ημερομηνία λήξης. Και ο ΣΎΡΙΖΑ, ως κατασκεύασμα, ως προϊόν σκοτεινών διαδρομών, νομοτελειακά έπρεπε να πάρει ένα τέλος.

Οι γνωρίζοντες μας διαβεβαιώνουν με ποια διαδικασία στήνονται και εμφανίζονται τα κόμματα. Μας πληροφορούν πως ορίζονται οι αρχηγοί και πως δρομολογείται η παρουσία τους. Και αίφνης ένα νέο πολιτικό αστέρι εμφανίστηκε στον γαλαξία της πολιτικής. Ένας νέος, φυτευτός από το πουθενά, ανέλαβε την αρχηγία του ΣΎΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης.

Ως κομήτης, με την απαραίτητη προπαγάνδα και τις συνεχείς αναφορές των ΜΜΕ στο όνομα του και το ποιόν του, διεκδικεί επιτακτικά να γίνει και πρωθυπουργός. Το αποτέλεσμα, αυτός ο εντεταλμένος, να διαλύσει αυτό το κόμμα, για να επανέλθει στο 3%. Να πω ότι στεναχωριέμαι, θα ήταν ψέμα.

Το κυβερνών σήμερα κόμμα, υπό την αρχηγία ενός αμφιλεγόμενου τύπου, ακόμα και μεταξύ των μελών της κυβέρνησης, με μια πρεμούρα πρωτοφανή, εισάγει κατά ριπάς νομοσχέδια προς ψήφιση στη Βουλή, που αν μη τι άλλο, προξενούν δικαιολογημένες απορίες. Μπορεί αύριο να αποφασίσουν την αλλαγή των θέσεων στον ορίζοντα, Ανατολής και Δύσεως.

Το σημερινό χάος στην πολιτική ζωή, δεν το έχουμε ξαναδεί. Η Ν.Δ., ένας αχταρμάς ακροδεξιών μέχρι κεντροαριστερών στοιχείων, λες και επιδιώκει να διαλυθεί  και να χάσει το χρυσό κουτάλι. Μήπως έχουν καταλάβει ότι και η δική τους ημερομηνία λήξης, είναι κοντά;; Μήπως αντιλαμβάνονται ότι δεν αντέχουν το βάρος της αμέλειας και των αστοχιών τους;; Μήπως τα αφεντικά τους τράβηξαν το καλώδιο από την πρίζα;;

Μήπως ήρθε ο καιρός που οι πολίτες αφυπνίστηκαν επί τέλους και θα τους στείλουν στην ανυπαρξία;; Μήπως ήρθε η ώρα οι Έλληνες να κυβερνήσουν την πατρίδα μας με νόμους, αρχές και αξίες;; Μήπως η ανάκτηση των δικαίων και των δικών μας, θα ανασυστήσει την Ελλήνων Πολιτεία;;

Η Ελλήνων Πολιτεία δεν είναι απλά ένα όραμα αλλά ένα σχέδιο που χαράχθηκε και εκτελείται με απόλυτη ακρίβεια και το μόνο που χρειάζεται είναι η ένωση όλων των Ελλήνων πολιτών, ως κύτταρα του έθνους των Ελλήνων, να συνταχθούν και να ενωθούν κάτω από την δική τους νομική εκπροσώπηση που είναι ο πολιτικός φορέας «Ελλήνων Συνέλευσις».

Χρήστος Κράγιας