Πέρασε και η φετινή ΔΕΘ. Πιστεύω ότι οι επισκέπτες ευχαριστήθηκαν και οι εκθέτες προχώρησαν σε σημαντικές εμπορικές συμφωνίες. Άλλωστε αυτό είναι το νόημα της έκθεσης.

Έκλεισε και ο χρόνος της πλειοδοσίας και των υποσχέσεων των πολιτικών αρχηγών που παρέλασαν προς άγραν οπαδών και ψήφων. Και οι οποίοι με το βλέμμα στις ενδεχόμενες εκλογές την άνοιξη 2025, έδωσαν τα ρέστα τους.

Αρχή έκανε ο πολυαγαπημένος πρωθυπουργός. Ο αεικίνητος αυτός πολιτικός, ο ακούραστος εργάτης, ο εκφραστής της αγωνίας του λαού, από του βήματος του Βελλιδείου, με συστολή και ταπεινότητα ανέπτυξε όλα όσα έχει στο κεφάλι του. Προσγειωμένος, συναισθανόμενος το βάρος των υποχρεώσεων και των ευθυνών του, μας έδωσε την γραμμή που η κυβέρνηση του θα ακολουθήσει απαρέγκλιτα.

Μετά την υποχρεωτική εισαγωγή στην ομιλία του, ξεκίνησε να απαριθμεί επιτυχίες. Έφαγε κάμποσο χρόνο, αλλά άξιζε διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε. Και φυσικά συνέχισε και έκλεισε την ομιλία του με υποσχέσεις, που όπως λέει, βασίζονται σε πραγματικούς υπολογισμούς και αριθμούς. Βλέπετε δεν αγαπά αοριστολογίες και πλειοδοσίες.

Να και οι υπόλοιποι αρχηγοί με τις συνοδείες τους. Στο ίδιο μήκος κύματος κι αυτοί, εμφανίστηκαν με την σειρά και επισκέφθηκαν τους εκθεσιακούς χώρους. Κλακαδόροι χειροκροτούν, εντεταλμένα κομματόσκυλα τρέχουν για χειραψίες, αγκαλιές και φιλιά.

Το θέατρο στο απόγειο, αγαπητοί μου. Σενάριο, σκηνοθεσία και εκτέλεση άψογα. Όπως και οι πολιτικές τους τοποθετήσεις στις αυστηρές δημοσιογραφικές ερωτήσεις. Εξυπακούεται ότι δεν έχασαν ευκαιρία να κατακεραυνώνουν την κυβέρνηση και να προβάλουν τα οράματα τους για την επόμενη μέρα. Εδώ, βέβαια, ακούστηκαν και τα μεγαλύτερα λόγια. Η αποθέωση της πλειοδοσίας. Και γιατί όχι, αφού δεν τους κοστίζει κάτι;;. Έχουν την ευκαιρία για τάξιμο και σαν κοινοί ψεύτες, ξεφουρνίζουν ο, τι τους κατέβει.

Αυτό το θέαμα το βλέπουμε δεκαετίες. Το παράξενο δεν είναι η συστηματική εκμετάλλευση της ΔΕΘ από τους πολιτικούς. Παράξενη και αδικαιολόγητη είναι η στάση των πολιτών έναντι αυτών.

Λες και δεν μάθαμε τίποτα από τις συχνές ανούσιες επαναλήψεις.
Λες και η μνήμη μας έχει πάθει αγκύλωση, διέγραψε το παρελθόν.
Λες και η νόηση μας είναι σε καταστολή και δεν επιδέχεται κινήτρων έγερσης και αφύπνισης.
Οι πλειοδοσίες των πολιτικών χαϊδεύουν ευχάριστα τα ώτα μας. Ψάξαμε ποτέ την βασιμότητα τους;;

Άντε και του χρόνου!!

Χρήστος Κράγιας