Στην εποχή μας δεν χρειάζεται και πολύ προσπάθεια για να καταλάβει κάποιος την αλλοίωση των εννοιών των λέξεων που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Και για να πάμε στην ουσία ας δούμε τι εννοούμε πραγματικά με τον όρο πολίτης. Καταρχήν θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι ο άνθρωπος είναι από την φύση του κοινωνικό ων. Για να μπορεί να διαβιώσει μια κοινωνία ανθρώπων χρειάζεται να θεσπιστούν “κανόνες”. Ποιος θέτει όμως αυτούς τους κανόνες; 

Ο άνθρωπος είναι θείο δημιούργημα κατ επέκταση οι κανόνες τίθενται αυτομάτως από την ίδια μας την δημιουργία. Η δημιουργία μας εκτελέστηκε σύμφωνα με φυσικούς νόμους οι οποίοι καθορίζουν και τους κανόνες, τις πανανθρώπινες αξίες πάνω στις οποίες θα νομοθετήσουν οι άνθρωποι για να βρίσκονται πάντα μέσα στην φυσιολογία τους. 

Οι δομημένες ανθρώπινες κοινωνίες ονομάζονται πολιτείες. Για να δημιουργηθεί όμως μια πολιτεία βασικό συστατικό είναι οι πολίτες και εδώ θα παρατηρήσουμε μια αμφίδρομη σχέση όπου ο πολίτης δημιουργεί πολιτείες και η πολιτεία, πολίτες. Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε την τεράστια έννοια του πολίτη ο οποίος μέσω της << δημοκρατεάς >>  δημοκρατίας της πολιτείας του δημιουργεί πολιτισμό.

Αν κοιτάξουμε γύρω μας στις πόλεις που ζούμε, αν πάρουμε για παράδειγμα την πρόσφατη βράβευση του Κυριάκου Μητσοτάκη ως παγκόσμιου πολίτη, παρεμπιπτόντως να σημειώσω ότι το αμερικανικό Ατλαντικό συμβούλιο που οργάνωσε την βράβευση χρηματοδοτείται από μεγάλες εταιρείες όπως η siemens, η Pfizer, η Thales Group ( Belharra ), η  Lockheed Martin ( F35 ), θα διαπιστώσουμε ότι ούτε οι πόλεις, ούτε αυτοί που διαφημίζονται ως πολίτες έχουν σχέση με την φυσιολογία του ανθρώπου. 

Τώρα είναι η ώρα να κατανοήσουμε την ανάγκη της ανάκτησης αυτής της θεία ιδιότητας του πολίτη και ότι η δημοκρατία μας χρειάζεται όλους και ενωμένους ακριβώς επειδή η δύναμή μας βρίσκεται στην ένωση μας και ο στόχος και ο σκοπός είναι ένας και κοινός, η ευδαιμονία της πολιτείας.    

Δημήτρης Καραμάρκος