Αποδεδειγμένο πασιφανώς ότι η νυν κυβέρνηση της ΝΔ και ως συνέχεια της προηγούμενης θητείας της, είναι το άκρον αυτόν της αθλιότητας και των εγκλημάτων κατά της πατρίδας.
Από όπου και αν την πιάσουμε, σήψη και διαφθορά. Αλαζονεία, ναρκισσισμός, αναλγησία, εθνικές προδοσίες, οικονομική κατάρρευση, ηθική κατάπτωση και ο κατάλογος μακραίνει. Σήμερα όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός μου, να στολίσω με επίθετα την κυβέρνηση.
Το θέμα είναι η αντιπολίτευση. Εδώ πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας και μάλλον θα αντιληφθούμε από πού αντλεί η κυβέρνηση δυνάμεις, ώστε να κατακρεουργεί την χώρα.
Ο θεσμός της αντιπολίτευσης είναι ίσως ο πλέον σοβαρός στο κοινοβούλιο. Είναι ο ελεγκτικός μηχανισμός, ο αντίποδας σε παρανομίες της κυβέρνησης, που στο όνομα της πλειοψηφίας βουλευτών, κόβει και ράβει κατά το δοκούν. Αυτό το ανάχωμα στη κυβερνητική λαίλαπα όμως, έχει καταρρεύσει και τις τρομακτικές συνέπειες αισθάνεται με οδύνη ο πολίτης.
Και αυτό διότι η αντιπολίτευση θέτει ως αποκλειστικό σκοπό, αντί του ορθού πολιτικού λόγου, μέσω μικρό πολιτικής, συκοφαντιών και φανταστικών ενίοτε καταστάσεων, να γίνει χαλίφης στην θέση του χαλίφη. Ουδόλως πλέον ενδιαφέρεται για τα πραγματικά προβλήματα του τόπου, τσεπώνει το παράδακι και συχνά- πυκνά εκτοξεύει πυροτεχνήματα για συσπείρωση των οπαδών της, αλλά και για την όσο είναι δυνατόν, πρόσθεση μελλοντικών ψηφοφόρων.
Τα κύρια κόμματα της αντιπολίτευσης, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, παίζουν ένα παιχνίδι, άκρως επικίνδυνο. Για τα υπόλοιπα κόμματα ούτε λόγος, υπάρχουν απλά για να γεμίζουν τα έδρανα της βουλής.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται και σπάει σε κομμάτια. Οι αρχηγικές τάσεις των μελών του και η απαξίωση του διορισμένου αρχηγού, φανερώνουν την αστάθεια της συγκρότησης αυτού του πολιτικού χώρου ως κόμματος εξουσίας, που όμως κυβέρνησε τη χώρα με καταστροφικότατες συνέπειες. Βλέπεις οι κομμουνιστές ουδεμίαν σχέση έχουν με την αγάπη για την πατρίδα και την προσήλωση στα Εθνικά ιδεώδη.
Από την άλλη μεριά της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ που πάλαι ποτέ κυβέρνησε κατ’ επανάληψιν, έχει περιπέσει σε πολιτική αφάνεια και προσπαθεί να ξαναπάρει μπρος. Όμως κι εκεί παρατηρούμε μια διαρκή εσωστρέφεια με την αμφισβήτηση του αρχηγού και τις νέες περιπετειώδεις εσωτερικές εκλογές, που για τους βουλευτές του και τους επίδοξους υποψηφίους, είναι η μόνη ενασχόληση, άσχετα με την τρέχουσα δυσμενή συγκυρία για την χώρα.
Αν, λοιπόν, συνυπολογίσουμε την σημερινή τους κατάσταση, ως χονδρικά ανέφερα, βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί, κάνουν πλάτες σε μια ανίκανη, ανύπαρκτη κυβέρνηση. Οι εσωτερικές τους έριδες και οι εντός τους αντιμαχόμενες φατρίες, στρώνουν το χαλί στους φαντασιόπληκτους, ανθέλληνες κυβερνώντες.
Δεν αποτελεί πλέον μυστικό ο σφιχτός εναγκαλισμός του πολιτικού κόσμου παρά τις θεαματικές θεατρικές του παραστάσεις, διότι όλοι προέρχονται από την ίδια δυσώδη πολιτική μήτρα.
Και δυστυχώς πέραν των αθλιοτήτων, επέρχονται και νέες προδοσίες.
Χρήστος Κράγιας
