Αναγράφονται αναλυτικά στους προϋπολογισμούς. Έτσι μαθαίνουμε για τις πηγές του χρήματος που το κράτος χρειάζεται για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών. Και είναι πολλές, ώστε να εξασφαλιστούν τα έσοδα, να αναδειχθεί η ικανότητα της κυβέρνησης.
Διαβάζουμε, λοιπόν, ότι προέκυψε ένα πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 12 δις. Μιλάμε για ένα ποσόν που εντυπωσιάζει. Και κάποιος θα σκεφτεί ότι η οικονομία, εδώ σ’ αυτόν τον τόπο, πηγαίνει τρένο. Είναι μια λογική σκέψη αν δεν εμβαθύνουμε στις λεπτομέρειες η αν τυχαίνει να είμαστε τελείως αδιάφοροι και άσχετοι με τα περί οικονομίας τεκταινόμενα.
Η ευχάριστη κατ’ αρχάς εντύπωση από τα 12 δις, μετατρέπεται σε ένα δυνατό χτύπημα, αφού αυτά τα νούμερα προκύπτουν από την απηνή, ληστρική φορολογική των πολιτών. Η κυβέρνηση εξαντλεί κάθε αναγκαστικό μέτρο για να γεμίσει τα ταμεία της και να θριαμβολογεί. Η φορολογία δεν είναι δείκτης ανάπτυξης του κράτους. Τα ισχύοντα στην Ελλάδα, παρουσιάζουν την κατάπτωση και παρακμή, που έγιναν καθεστώς.
Θα ήμουν ευτυχής αν αυτά τα 12 δις προέρχονταν από άλλες πηγές. Από μια ακμάζουσα οικονομία, που συντελεστές της είναι η συνεχής λειτουργία παραγωγικών μονάδων και αδιατάρακτο επίπεδο εργασίας των πολιτών.
Ο κ. Σπύρος Θεοδωρόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, σε συνέδριο του συνδέσμου τουριστικών επιχειρήσεων, μας πληροφορεί για τα αλλεπάλληλα κλεισίματα επιχειρήσεων. Ο αριθμός τρομακτικός, αλλά οι πολίτες που ενημερώνονται από την tv, αγνοούν την οικτρή πραγματικότητα. Πρωτογενής παραγωγή, βιομηχανία, βιοτεχνία και οικοτεχνία, δέχθηκαν βάναυσα πλήγματα εδώ και 30-40 χρόνια. Παρά τις πανηγυρικές φιλολογίες των κυβερνήσεων, το τραγικό φαινόμενο, συνετέλεσε στην κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας. Και αντί μιας βιώσιμης ανάπτυξης, ομιλούμε για βιώσιμο χρέος. Μια κατάσταση άνω ποταμών.
Η αποβιομηχάνιση της χώρας συνέτεινε στο μείζον θέμα της ανεργίας και της φτώχειας. Ούτως προέκυψε ο θλιβερός αριθμός των Ελλήνων που αναγκαστικά μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Το κύμα γιγαντώθηκε και οι παραγωγικοί, ενεργοί πολίτες, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε ξένες οικονομίες. Και δεν είναι μόνον τα εργατικά χέρια, αλλά και τα λαμπρά μυαλά. Διότι παρατηρούμε ότι ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας, μαθητές και φοιτητές, που η έρευνα τους προκαλεί να αναπτύξουν καινοτόμες ιδέες, είναι όντως μια φωτεινή ένδειξη για μια πιθανή αλλαγή στο σκοτεινό ελληνικό περιβάλλον. Επιστημονικές ανακαλύψεις, εφευρέσεις και μελέτες νέων ανθρώπων, σίγουρα θα μπορούσαν να αναστρέψουν την κατηφορική οικονομική πορεία του κράτους. Αλλά η χαρά μας κρατάει λίγο, αφού η ανταπόκριση του κράτους, η αρωγή και χρηματοδότηση ανάπτυξης, είναι παντελώς απούσα. Και το αποτέλεσμα είναι οι ανήσυχοι νέοι μας να παίρνουν τον δρόμο της ξενιτιάς για να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν τις πρωτοποριακές τους ιδέες.
Δυστυχώς ζούμε στην χώρα της ουτοπίας και των πυροτεχνημάτων. Οι τομείς που θα προσέφεραν στην ανάπτυξη κατατρέχονται από την κυβερνητική αδιαφορία και απαξίωση. Ο πρωτογενής αγροτικός τομέας πλήττεται βάναυσα από τις ΚΑΠ της Ε.Ε.. Η ακμάζουσα βιομηχανία του παρελθόντος άφησε κουφάρια εργοστασίων. Η χώρα βυθίζεται οικονομικά, η παρακμή εντείνεται και οι πολίτες εξοντώνονται από δυσβάσταχτη υπερφορολόγηση. Και οι θριαμβολογούντες πολιτικοί που έθρεψαν και θέριεψαν το ζοφερό παρόν, μάλλον ζουν σε άλλον πλανήτη.
Αυτές είναι οι διαπιστώσεις. Το δέον;; Να αγκαλιάσουμε τους νέους μας. Οι λαμπρές τους διεθνείς επιδόσεις στις επιστήμες και τις νέες τεχνολογίες, να γίνουν κτήμα της πατρίδας. Συνέχεια σπουδών, εφαρμογή και εξέλιξη ιδεών, εδώ στον τόπο μας, αντί να χάνονται στο εξωτερικό.
Άμεσες επεμβάσεις στην βιομηχανία που θα εκτοξεύσουν το ΑΕΠ. Οι πρώτες ύλες βρίσκονται παντού στα χώματα μας, Αξιοποίηση και όχι εξαγωγή. Μελέτες επί πραγματικών προϋποθέσεων ανάπτυξης, απαραίτητες. Ανίχνευση μελλοντικών απαιτήσεων, διεθνείς συνεργασίες, ευελιξία χρηματοδότησης και επενδύσεις στην σύγχρονη πραγματικότητα.
Όταν οι αριθμοί ευημερούν, δυστυχούν οι άνθρωποι.(Γ. Παπανδρέου).
Εν προκειμένω, τα φανταχτερά πλεονάσματα, προερχόμενα από φορολόγηση και όχι από ανάπτυξη, προκαλούν την κοινωνία και θέτουν πιεστικά, αμείλικτα ερωτήματα για το μέλλον του τόπου μας.
Χρήστος Κράγιας
