57- Η αποφράς επέτειος

Εγράφησαν και ειπώθηκαν πολλά για το έγκλημα. Και βέβαια η  ψυχολογική φόρτιση ήταν μεγάλη και θα παραμεινει για πολύ ακόμα χρονικό διάστημα. Η αναδρομή στο παρελθόν δείχνει σοβαρό αριθμό δυστυχημάτων με εκατόμβες θυμάτων. Η κοινή γνώμη, η ευαισθησία των πολιτών, δηλώνει ότι η ανθρωπιά δεν μας λείπει μεν, αλλά όμως εμφανίζεται ένα τεράστιο μειονέκτημα. Είναι η ταχεία μας τάση να ξεχνάμε και μόνον όταν κάτι κατά τύχην αναφέρεται, θυμόμαστε ξανά και για λίγο τα γεγονότα. Αυτή είναι η αδυναμία μας ώστε ενεργοποιημένοι πάντα, να αποτρέπουμε θανατηφόρα δυστυχήματα.


Με μια γρήγορη ενθύμηση των αιτιών που συνετέλεσαν στα φονικά, αναγνωρίζουμε την πλήρη υπαιτιότητα του κρατικού μηχανισμού. Ο οποίος κρατικός μηχανισμός, ενεργεί η αμελεί να πράξει, λόγω της κομματοκρατίας και των εν γένει συμπεριφορών των κυβερνήσεων. Εδώ εστιάζουμε την μέγιστη ευθύνη των πολιτικών, που είναι πανταχού παρόντες στα πανηγύρια και παντελώς απόντες και κρυμμένοι όταν ο θάνατος θερίζει.

Ένα κράτος που ενδιαφέρεται για τους πολίτες, μια κυβέρνηση που προνοεί ως οφείλει για την ασφάλεια του λαού, είναι το μείζον που επιθυμούμε. Αντ’ αυτού είναι ολοφάνερη η ολιγωρία της κυβέρνησης, που ενώ γνωρίζει, κρύβει επιμελώς την σύνδεση της με συμφέροντα κυρίως οικονομικά και νομοθετεί κατόπιν συμφωνιών με ισχυρούς κύκλους. Και δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Τώρα απευθύνομαι ευθέως προς εσένα συμπολιτη μου, που πονάς και κλαις όταν χάνονται ζωές. Θεωρώ μετά βεβαιότητας ότι είσαι ειλικρινής. Όμως διακρίνω μια ανισορροπία μεταξύ συναισθημάτων και πρακτικών. Και αυτό το βλέπουμε καθαρά με τον τρόπο που ψηφίζεις κατ’ εξακολούθηση.

Και σε κατηγορώ ως έναν κατά συρροήν υπεύθυνο και δολοφόνο αθώων ανθρώπων. Τονίζεις με έμφαση ότι είσαι πολιτικοποιημένος, αλλά ουσιαστικά είσαι όμηρος των κομμάτων. Και η διαφορά είναι τεράστια, όπως τεράστια είναι η δυσμενής εξέλιξη της πολιτικής ζωής. Ψάχνεις τους ενόχους υποκριτικά μεταξύ πρωθυπουργών και υπουργών, αλλά σε βολεύει να τιμωρηθούν οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης. Δυσκολεύεσαι να παραδεχτείς την πολιτική σου ανεπάρκεια και την εξάρτηση από τον τοπικό βουλευτή.

Κατά τα άλλα διαδηλώνεις και δείχνεις τον θυμό σου. Δικάζεις και καταδικάζεις εύκολα, φθάνει η ευθύνη σου να μην υποστεί κριτική ή πλήγμα. Εμφανίζεσαι τιμητής των πάντων ως πολιτικό ον, αλλά δεν πείθεις. Οι αποφράδες ημέρες στην ιστορία μας είναι πολλές. Πολύ περισσότερες οι ηρωικές.

Για να μην ξανά θρηνήσουμε, επιβάλλεται να κάνεις επί τέλους την ηρωική κίνηση για να κυβερνήσεις την χώρα σου. Πως;; Με τους Συνέλληνες και την ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ τον πολιτικό φορέα που εξασφαλίζει σε κάθε Έλληνα πολίτη ένα “Κράτος Δικαίου”.

Χρήστος Κράγιας

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ