Δοξάστε την. Πανταχού παρούσα. Εμφανώς και κρυφίως. Με μορφές άπειρες, σκληρές αλλά και γλυκές. Ανάλογα στον χειριστή, τι σκοπό έχει και πως θα περάσει το μήνυμα που επιθυμεί.
Βέβαια, το πρώτον που σκεφτόμαστε είναι ο πόλεμος. Εκεί η ορχήστρα των όπλων ποτίζει με αίμα την γη, κοκκινίζει τα ποτάμια. Οι πόλεμοι από χιλιάδων ετών έδωσαν τον μεγαλύτερο αριθμό θυμάτων. Συνεχίζονται και σήμερα, θα τους ζήσουμε αύριο. Η ματαιοδοξία και μεγαλομανία των ανθρώπων κοστίζει ζωές.
Όμως και οι υπόλοιπες μορφές βίας, δεν είναι ήσσονος σημασίας και αφήνουν βαθιά σημάδια σ’ αυτούς που καταχρηστικά επιβάλλονται.
Στις ανθρώπινες κοινωνικές και επαγγελματικές σχέσεις, η βία έχει δεσπόζουσα θέση. Προκειμένου να ανέβουμε σκαλοπάτια, καταπατούμε δικαιώματα άλλων.
Ο προϊστάμενος πιέζει αφόρητα τους εργαζόμενους, για να πάρει bonus από τα αφεντικά. Βία εξασκούμε με κάθε ευκαιρία όταν βρούμε έναν αδύναμο. Η πίεση στα παιδιά μας για να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους και να καμαρώνουμε, είναι μια μορφή βίας. Η βία στα ζώα είναι ένα σημείο που δεν αξιολογήσαμε επαρκώς. Αγαπάμε το σκυλάκι μας, αλλά πετροβολούμε το αδέσποτο.
Μπορώ να αναφέρω ατελείωτο κατάλογο, αλλά θα εστιάσω στην κρατική βία απέναντι στους πολίτες.
Νόμοι επί νόμων που προστατεύουν συμφέροντα και πρόσωπα και η μάζα στενάζει. Κυβερνητικές αποφάσεις και πρακτικές, χωρίς καμία κάλυψη, αποδεικνύονται βίαιες για μεγάλες ομάδες πολιτών. Πράξεις και παραλείψεις κυβερνώντων που επιφέρουν δυσμενή αποτελέσματα, είναι απροκάλυπτη βία. Βία είναι οι προεκλογικές υποσχέσεις που πάντα αναιρούνται. Βία όταν η εφορία σε κυνηγά για 5-10 και διαγράφει μύρια ημετέρων.
Εδώ, βέβαια, υπεύθυνος είναι ο πολίτης που ενώ γνωρίζει το παρελθόν των πολιτικών, επιμένει να τους ακολουθεί και να τους ψηφίζει. Έτσι η βία εισχωρεί στην συνείδηση μας ως κάτι σύνηθες, ίσως και υποχρεωτικό και η αέναη πορεία στην άνθηση και επικράτηση της βίας, κατοχυρώνεται.
Αποδεχθήκαμε την βία, ζούμε με την βία και όταν μπορούμε κάπου να την επιβάλουμε, ευχαρίστως άνευ αναστολών και ενδοιασμών, προχωράμε στην εφαρμογή της. Και αφού η νεολαία βλέπει τι συμβαίνει, μιμητικά θεωρεί την βία ως μέσον επίδειξης και διασκέδασης.
Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Εκτροχιαστήκαμε και σφυρίζουμε αδιάφορα. Όμως πρέπει αυτή η κατάσταση να ανατραπεί. Ευχολόγια δεν χωράνε και δεν λύνουν το πρόβλημα. Υπάρχουν βήματα που αν τα ακολουθήσουμε, τα αποτελέσματα θα είναι θεαματικά. Και προτείνω ως πρώτη κίνηση για τον καθένα μας, την ενσυναίσθηση. Όλοι έχουμε την ικανότητα, οπότε ας δοκιμάσουμε να νιώσουμε τον διπλανό μας.
Χρήστος Κράγιας
Διάβασε, ενημερώσου: ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ. 12 ΑΞΙΕΣ · 18 ΑΡΧΕΣ· 3 ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΙ ΝΟΜΟΙ
