Ευκαιρίας δοθείσης, τυχαίας η προκατασκευασμένης, ο πολίτης βλέπει και ακούει νέους όρους για πολλές και διάφορες καταστάσεις, οι οποίες κάνουν αιφνιδιαστική εμφάνιση και βρίσκεται αμήχανος και αντιμέτωπος όσον αφορά την αιτιολόγηση και την αποδοχή.
Έτσι, λοιπόν, λίαν προσφάτως, λόγω της επέλασης του καύσωνα που ταλαιπώρησε τον κόσμο, μάθαμε από επιστημονικά χείλη μια νέα ορολογία που αφορά την αύξηση της θερμοκρασίας και σχετίζεται με προβλήματα κυρίως υγείας.
Αστική θερμική νησίδα.
Και είναι πολύ σύνηθες στην Ελλάδα, όταν θέλουν να υπερτιμήσουν και να υπερεκτιμήσουν κάτι και ενίοτε δολίως, να χρησιμοποιούν λεξιλόγιο που για τους περισσότερους είναι μη κατανοητό και να αναγκάζονται να παραδέχονται αμαχητί την αναγκαιότητα των επιστημονικών απόψεων.
Και αφού η κοινή γνώμη “χωνέψει” το όλον θέμα, είναι έτοιμη να εκτελέσει οδηγίες και κατευθύνσεις, που δογματικά επιβάλλονται από την κεντρική κυβερνητική αρχή. Ο πολίτης ακολουθεί το δυσμενές γι’ αυτόν αποτέλεσμα, χωρίς διάθεση να ανακαλύψει το αίτιον.
Εκτός της αστικής θερμικής νησίδας, υπάρχει στο κέντρο της πρωτεύουσας και μια άλλη νησίδα.
Η πολιτική νησίδα.
Στην πλατεία με το βαρύ όνομα, στην πλατεία Συντάγματος, βρίσκεται κολλητά και το κοινοβούλιο. Δυο ύψιστοι θεσμοί δίπλα-δίπλα. Και όταν ο Έλληνας ακούει “Σύνταγμα” θεωρεί ότι όλα λειτουργούν άψογα. Τι συμβαίνει όμως εντός της Βουλής;;
Μια σύναξη έξωθεν και έσωθεν κατασκευασμένων κομμάτων κάνει κυριολεκτικά party.
Κόμματα και κομματίδια, δογματικές θρησκευτικά αντιλήψεις, νέμονται και καπηλεύονται στο όνομα της ψήφου την πορεία και το μέλλον της πατρίδας. Το οργανωμένο κοινό τους συμφέρον ουδόλως συμπορεύεται με το των πολιτών. Η πολιτική συμπεριφορά των “ψηφισμένων” θυμίζει μαφιόζικη omerta.
Αψιμαχίες για το θεαθήναι και στο τέλος η κρυφή μοιρασιά των λαφύρων.
Δύο νησίδες.
Που ελλοχεύει ο μεγαλύτερος κίνδυνος;;
Χρήστος Κράγιας
