Εν μέσω χριστουγεννιάτικων ήχων και εικόνων, στολισμένων πόλεων που δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ευημερίας και ευτυχίας, ήρθε να συμπληρώσει την χαρά η ανακοίνωση για την ‘επιτυχία’ της οικονομίας της χώρας μας. Κυκλοφόρησε μια είδηση η οποία όπως ήταν φυσικό αποσιωπήθηκε ή έστω έπαιξε χαμηλά από τα κεντρικά ‘μεγάλα’ πετσωμένα μέσα μαζικής εξαπάτησης.
Μια είδηση η οποία μας αφορά άμεσα και έχει σχέση με την ‘αγαπημένη’ του καθεστώτος γείτονα χώρα Τουρκία. Θα θυμάστε το μνημόνιο συνεργασίας Τουρκίας Λιβάνου, το οποίο όπως αντιλαμβάνεται και ο πιο άσχετος παραβιάζει όχι μόνο το δίκαιο της θάλασσας άλλα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Τώρα βέβαια θα μου πει κάποιος που διάβασε το μνημόνιο, σε αντίθεση με τον υπουργό(κ. Χρυσοχοΐδη) πολλών κυβερνήσεων από τότε, για ποια κυριαρχικά δικαιώματα μιλάω. Η Λιβύη λοιπόν μια χώρα η οποία ελέγχεται πλήρως από τη Τουρκία κοινοποίησε στον ΟΗΕ την απόφασή της για ανακήρυξη συνορεύουσας ζώνης 24 μιλίων, πέραν των 12 ναυτικών μιλίων που εκτείνονται τα χωρικά της ύδατα. Αυτό βέβαια μπορεί να μην σημαίνει τίποτα προς το παρόν αλλά έχουμε ήδη παράδειγμα, για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον, τα τουρκολιβυκά μνημόνια.
Το πρόβλημα δεν είναι αυτό όμως, όπως πάντα το πρόβλημα είναι τι κάνουμε ή ορθότερα τι δεν κάνουμε εμείς. Η χώρα μας προχώρησε στην επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 ναυτικά μίλια στη θαλάσσια περιοχή του Ιονίου και των Ιονίων Νήσων μέχρι το Ακρωτήριο Ταίναρο της Πελοποννήσου, με Προεδρικό Διάταγμα τον Δεκέμβριο του 2020 και με νόμο τον Ιανουάριο του 2021. Στο παραπάνω Π. Διάταγμα η Ελλάδα δηλώνει την επιφύλαξη της για ανάλογες ενέργειες οι οποίες ούτως ή άλλως προβλέπονται στην σύμβαση για το Δίκαιο της θάλασσας και στις υπόλοιπες περιοχές της επικράτειας.
Και αυτήν η πράξη είναι που αποφεύγει το πολιτικό καθεστώς, την επέκταση δηλαδή στα 12 ναυτικά μίλια και στην θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου. Υπάρχει βέβαια το φόβητρο του casus belli απο την μία και η Διακήρυξη Φιλίας με την Τουρκία από την άλλη που αναφέρει «τα μέρη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να απέχουν από οποιαδήποτε δήλωση, πρωτοβουλία ή ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ή να δυσφημήσει το γράμμα και το πνεύμα της παρούσας Διακήρυξης ή να θέσει σε κίνδυνο τη διατήρηση της ειρήνης και σταθερότητας στην περιοχή τους».
Σε κάθε περίπτωση πάντως η παρότρυνση των σοφών προγόνων μας είναι σαφής αν θέλεις ειρήνη πρέπει να είσαι έτοιμος για πόλεμο και όσων αφορά την διακήρυξη φιλίας τέτοιες δεσμεύσεις δεν αποδέχεται και δεν υπογράφει κανείς εχέφρων άνθρωπος που τουλάχιστον ενδιαφέρεται για την πατρίδα του.
Για να το κάνω πιο κατανοητό όμως αυτό που ανέφερα παραπάνω σχετικά με τα κυριαρχικά δικαιώματα και τα μνημόνια, για να μάθουν όσοι δεν γνωρίζουν και να θυμηθούν όσοι ξέχασαν, από την υπογραφή και τήρηση των μνημονίων έχουμε εκχωρήσει την εθνική μας κυριαρχία και την ασυλία κάθε περιουσιακού στοιχείου του εθνικού μας πλούτου με ότι αυτό συνεπάγεται. Γι αυτό όποτε ακούς μεγάλα λόγια περί προστασίας των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από υπουργικά και πρωθυπουργικά χείλη να ξέρεις ότι κάτι έχουν εκχωρήσει είτε ευθέως είτε πλαγίως.
Όπως καταλαβαίνεις το πρόβλημα στην χώρα μας είναι ξεκάθαρο, οι τριακόσιοι αντιπρόσωποι μας που δεν εκτελούν σύμφωνα με τα δικά μας δίκαια και συμφέροντα. Ως αντιπρόσωποι, άλλωστε και σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα μπορούν να λειτουργούν υπέρ αλλά και κατά του αντιπροσωπευόμενου και αυτό είναι που γεννάει την ανάγκη της αλλαγής. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να είμαστε έτοιμοι, πρέπει να ενωθούμε στον έναν και μοναδικό σκοπό, την απελευθέρωση μας και να έχουμε ήδη στήσει τους μηχανισμούς μας.
Αλλά πάνω από όλα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για να αλλάξει κάτι γύρω μας πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.
Δημήτρης Καραμάρκος
