Και εκεί πάνω που ζούσαμε στο νεφέλωμα της ευδαιμονίας, ήρθε η αστραπή και όλα άλλαξαν. Ο, πάντα σε εγρήγορση, πρωθυπουργός μας χτύπησε και πάλι, για να βάλει τα πράγματα στην θέση τους. Βέβαια χρόνια τώρα ο άνθρωπος παιδεύεται να βάλει τάξη και προκοπή σ’ αυτόν τον ρημαδιασμένο τόπο, αλλά δεν τον ακούει κανείς. Το “κανείς” αφορά το πολιτικό του προσωπικό, διότι ο λαός μετρά τα σημάδια που ανεξίτηλα χαράχθηκαν στην μνήμη μας και μας παραπέμπουν σε δυστοπικές καταστάσεις. Εδώ πρόκειται για την ανάδειξη της ανυπαρξίας, του μηδενός, σε πρώτη προτεραιότητα.

Τέως και φρέσκια κυβέρνηση των υποχείριων της παγκοσμιοποίησης και του WEF, μοναδική της έγνοια είναι το πώς θα καταστείλει κάθε εθνική ικμάδα στην πατρίδα μας. Το δυστύχημα είναι ότι παρ’ όλον που ο βίος και η πολιτεία τους είναι γνωστά, οι σκοποί τους πλέον ολοφάνεροι και άκρως προβλέψιμη κάθε λέξη που χρησιμοποιούν και κάθε κίνηση η αμέλεια, με την αμέριστο βοήθεια του διεθνούς παρακράτους, συνεχίζουν να κυβερνούν.

Η αναισθησία τους φαίνεται στην συνεχή παραβίαση κάθε δικαίου και στην βίαιη συμπεριφορά απέναντι στον λαό που αγωνιά  και μετρά το αύριο με pass.

Ο τσαρλατάνος πρωθυπουργός μας που σε κάθε του εμφάνιση σε διεθνείς θεσμούς γελοιοποιεί την χώρα μας, αποφάσισε αίφνης να χορέψει τους υπουργούς του σε μουσικούς σκοπούς. Όποιος προλάβει αρπάζει μια καρέκλα και κάποιος μένει όρθιος. Βέβαια και ο όρθιος δεν μένει παραπονεμένος. Απλά κάνει μια ανάπαυλα από το βαρύ έργο που εκτέλεσε και βρίσκεται σε κατάσταση stand by, μέχρι να ξαναρχίσει η μουσική. Κανείς δεν χάνεται στο στημένο παιχνίδι νομής της εξουσίας.

Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να αντιληφθούμε από που ξεκινούν οι ρίζες του κακού και τις συνέπειες της δικής μας αβελτηρίας. Πρωτοφανείς καταστάσεις παραφροσύνης κυριαρχούν στον πολιτικό βίο. Γνωρίζουν οι πολιτικοί ταγοί το τεράστιο μέγεθος των ευθυνών τους και πάση θυσία, δια της εναλλαγής σε δημόσιες θέσεις, προσπαθούν να αποκρύψουν την αποτυχία τους και να εμφανιστούν ως η πρέπουσα σωτηρία επιλογή και λύση.

Περιχαρείς αναλαμβάνουν τα νέα τους καθήκοντα και θα βοηθήσουν τον τόπο σ’ ένα ακόμα πιο σκοτεινό τέλμα. Οι μουσικές καρέκλες, το αγαπημένο τους άθλημα, θα επαναληφθεί δυστυχώς, για να βεβαιώσει την πλήρη τους ανεπάρκεια.

Χρήστος Κράγιας