Εδώ, σ’ αυτόν τον τόπο, διάλεξε ο Δημιουργός ν’ αράξει όταν πάρει σύνταξη. Αφού, λοιπόν, μετά από δις χρόνια, με δική μας αρίθμηση, έφτιαξε ο, τι έφτιαξε, διάλεξε το μέρος που λούζεται στο ΦΩΣ και που έχει μια ιδιαίτερη, μοναδική επενέργεια πάνω στα δημιουργήματα.

Δημιούργημα, αγαπητοί μου, είμαστε κι εμείς. Η ίδια η εικόνα, η αντανάκλαση της ΑΡΧΗΣ των πάντων και η μοναδική συνέχεια σε μια πορεία δίχως τέλος. Διότι αν υπήρχε τέλος, κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Πράγμα αδύνατον.
Τα δημιουργήματα έπιασαν δουλειά. Εμποτισμένα από τα χαρακτηριστικά της Δημιουργίας, δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγουν από την θεία νομοτέλεια.

Και να το θαύμα.

Ένας υπέροχος πολιτισμός εμφανίστηκε, χιλιάδες χρόνια πριν και παρ’ όλους τους διωγμούς και τις καταστροφές, εξακολουθεί να προκαλεί τις αισθήσεις και την επιστήμη. Έζησαν εδώ άνθρωποι που σήμερα όλος ο πλανήτης θαύμα- ζει και προσπαθεί να αποκαλύψει τα μυστικά της υπερνόησις.

Ο πρόλογος αυτός βασίζεται στην σύγκριση του τότε και των σημερινών κατοίκων αυτού του τόπου. Εμείς, οι σύγχρονοι, απλά και αδιάφορα περιφερόμαστε σε μια γεωγραφική έκταση και τελείως αδικαιολόγητα, καταχρηστικά, εκμεταλλευόμαστε ένα παρελθόν, με τρόπο τελείως άκομψον. Δεν μας αρμόζει, με δηλώσεις και όχι έργα, να ισχυριζόμαστε ναρκισσιστικά, την συνέχεια με τους προγόνους. Και εννοώ, φυσικά, την πνευματική συνέχεια, διότι ευτυχώς ως προς το DNA, ουδεμία αμφιβολία υπάρχει.

Το πνεύμα χάθηκε. Καταπλακώθηκε από τρούλους και τζαμιά. Πονηρές θρησκείες αναδύθηκαν. Σκλάβωσαν και επισκίασαν τον άνθρωπο και παν το θετικό και δημιουργικό στοιχείο που υπήρχε.
Ζωή δίχως βίο, είναι το σημερινό χαρακτηριστικό της κοινωνίας. Μυρμηγκοφωλιά που προσπαθεί να συσσωρεύσει μέσα επιβίωσης σε αφιλόξενο περιβάλλον. Τυραννικά πολιτικά καθεστώτα ρυθμίζουν ζωή και θάνατο. Θα ζήσουμε σύμφωνα με τις προσταγές αντί ανθρώπινων όντων, εκμηδενιστών του πνεύματος και εκμαυλιστών νόμων, αρχών και αξιών.

Ο σημερινός κατατρεγμένος Έλληνας, δέχθηκε αδιαμαρτύρητα την πλήρη του εξάρτηση μέσω των πολιτικών και των θρησκευτικών ιερατείων. Υπήκοος και δούλος. Επαίτης για να ζήσει, αναζητά ατελέσφορα την συνδρομή των εχθρών του. Και τα χτυπήματα συνεχίζονται καθ’ όσον οι δήμιοι βρίσκουν τους ιδανικούς αυτόχειρες.

Και ελπίζουμε σ’ ένα θαύμα κάτω από ένα πυκνό θρησκευτικό ιστό, που εμποδίζει το ΦΩΣ.

Θαύμα χωρίς μάχη, χωρίς πληγές και βαθιά σημάδια, δεν υπάρχει. Θαύμα με απραξία και κοιτώντας το άπειρο, δεν έρχεται. Θαύμα δίχως όραμα και θέληση για βίο, δεν θα δούμε πότε. Διότι, φίλοι μου, απλά διανύουμε μια απειροελάχιστη στιγμή του χρόνου, θεωρώντας ότι ζούμε.

Η Δημιουργία μας έκανε ένα τεράστιο δώρο.
Την ελεύθερη βούληση.
Νομίζω ότι αυτό το αντιλαμβάνεστε άπαντες.

Και αφού ξηγηθήκαμε, ερωτώ: Γιατί στέκεστε μακριά και απέναντι στην ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ;;;

Χρήστος Κράγιας