Στο Ζάππειο προσφάτως εκτυλίχθηκε το κοσμικό γεγονός για τα 50 χρόνια της ΝΔ. Ο ατάλαντος γόνος της αγίας οικογένειας εκφώνησε πανηγυρικό.

Σ’ ένα αυστηρά κομματικό περιβάλλον, με ονομαστικό πρωτόκολλο των παρευρισκομένων όπως και αριθμημένων θέσεων, με αήθη έπαρση εξέθεσε τα επιτεύγματα του. Υπερασπίστηκε με πάθος τα πεπραγμένα του και εν ολίγοις ζήτησε αλλά 50 χρόνια. Και βέβαια, έφερε ενισχύσεις από την Ευρώπη.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η αιμοβόρος πρόεδρος, με τα ηχηρά σκάνδαλα που εμπλέκεται, έπλεξε το εγκώμιο του λεγόμενου. Θερμά λόγια, αγκαλιές και φιλιά, μεταξύ των εχθρών του Ευρωπαίου πολίτη. Ο θλιβερός επίτροπος, μαργαριτάρι σκέτο, δεν θα μπορούσε να μην πλειοδοτήσει. Ακόμα ένας, δεν θυμάμαι το όνομα του, Ευρωπαίος λακές, επιχειρηματολόγησε υπέρ της δολοφονικής κυβέρνησης.

Ακούσαμε τα όσα δεν έχουν πιάσει τα αυτιά μας όλα αυτά τα χρόνια. Θα παρομοίαζα την εκδήλωση ως ένα εντατικό σεμινάριο για όσους δεν επείσθησαν ακόμα. Βέβαια οι παρόντες επικρότησαν τον πρωθυπουργό, ο οποίος έκλεινε κάθε φράση με τον γνωστό τόνο, προς συλλογή χειροκροτημάτων.

Ο ίδιος με το χαρακτηριστικό βλέμμα και ύφος που κληρονόμησε από τον τέως και την Ντόρα, υπερέβαλε εαυτόν στις αναφορές επιτυχιών (η moody’ s έχει εμπάθεια) και τελικά αυτάρεσκα ως νάρκισσος, έκλεισε με την προτροπή να “ψηφιστεί” και να “τιμηθεί” ο ίδιος.

Η παράσταση τελείωσε, αλλά η πίκρα του πολίτη έμεινε. Έκαμε ταμείο και αποκαλύφθηκε η απάτη και το έγκλημα εις βάρος του. Το φαντασμαγορικό show ουδεμίαν σχέση έχει με την πραγματικότητα. Όμως, αγαπητέ μου πολίτη, που τώρα εξεγείρεσαι, μην ξεχνάς ότι με την δική σου ανοχή και συνεργεία, αυτοί οι τύποι  που αυτοχρίζονται πολιτικοί και προσπαθούν να σε πείσουν για την ανύπαρκτη αξία τους, παίζουν σκοτεινά παιχνίδια για το μέλλον σου.

Την πρώτη φορά δεν ήξερες. Η δεύτερη όμως είναι και η φαρμακερή. Θα σκύβεις πάντα μπροστά στους αφέντες ή θα πάρει μπρος η εν υπνώσει συνείδηση σου;;

Και αφού γνωρίζεις τι πρέπει να πράξεις, γιατί παραμένεις εγωιστικά εκτός της ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ;;

Άλλα 50 χρόνια είναι αυτά, θα περάσουν, μην απογοητεύεσαι.  

Χρήστος Κράγιας